Δημοτικό Σχολείο Βρομόβρυσης

Το σχολείο...μας....

Από τις πρώτες κοινωνικές δραστηριότητες

 στις οποίες συμμετέχει ένα άτομο είναι το

 σχολείο.

 Η πρώτη φορά που συγχρωτιζόμαστε για 

τόσες πολλές ώρες με ανθρώπους εκτός της 

οικογένειάς μας, που μαθαίνουμε να ζούμε

 βάσει ένος συστήματος κανόνων (το οποίο 

εν πολλοίς θα μας συνοδεύει ολη μας τη 

ζωή). Όλοι, φυσικά, έχουμε όμορφες αναμνήσεις από το σχολικά μας χρόνια, κυρίως 
δε τα χρόνιατου
 δημοτικού, που είμασταν

 ακόμη  παιδιά από κάθε άποψη. Χρόνια  αθωότητας και ξεγνοιασιάς!

Για τους περισσότερους από εμάς ήταν μάλλον καλή τύχη να τελειώσουμε το δημοτικό 

στο χωριό μας, πριν λόγω των συνθηκών κλείσει για πάντα. Πιθανώς θα θυμάστε όλοι την 

πρώτη σας μέρα στο σχολείο, τον αγιασμό (με τον παπα-Γιώργη και αργότερα εγώ με τον 

παπα-Γιάννη), την πρωινή προσευχή, τα δύο διαλείμματα (ένα στις 10 και ένα στις 12),

 τα παιχνίδια (κρυφτό, κυνηγητό, καραβάνα και τόσα άλλα που εφευρίσκαμε),
 τις εκδρομές στον Λάκκα το Δρέμι, στο  Σταματινού, στη Κρaσοπούλα, τις σχολικές γιορτές

 με την σχετική προετοιμασία (να κολλήσουμε τις αφίσες με τους ήρωεςτου '21 ή με
 τους  φαντάρους του '40, να φέρουμε  βάγιες για τα στεφάνια...), την τελευταία ημέρα των 
μαθημάτων με  το μπουγέλο... Μπορεί να θυμάστε  αμυδρά και τομάθημα!!!!!Δεν είναι κάτι

 στο οποίο δίναμε και πολύ σημασία τότε!!!

Όλες αυτές οι αναμνήσεις στεγάστηκαν σε  αυτό το κτήριο που μένει τώρα άχρηστο. 

Το δημοτικό του χωριού μας την εποχή που χτίστηκε εθεωρείτο ένα από τα καλύτερα της 

περιοχής, όπως μας πληροφορούν οι παλοί.
Στα 1943-51 είχε την τύχη  το χωριό για να το υπηρετήσει ως διδάσκαλος ο κ Δ. 
Γεωργακίλας, ένας φωτισμένος  εκπαιδευτικός από την γειτονική μας Πολιανή. Αυτός 
κατόρθωσε  να πείσει τους χωρικούς ότι με την προσωπική τους εργασία θα μπορούσαν 
να βελτιώσουν κάπως τη ζωή τους, μια και τους είχαν εγκαταλείψει στην τύχη τους 
και κράτος και πολιτικοί. Με την ηθική ενίσχυση του διδασκάλου τους,με έρανο μεταξύ 
τους  με την προσωπική τους εργασία έκτισαν στο κέντρο του χωριού ένα ωραίο κτήριο 
ως κοινοτικό σχολείο. 

Το κτήριο του σχολείου είναι διθέσιο, με δύο χώρους γραφείων και εξωτερική τουαλέτα.

 Περιβάλλεται από  έκταση περίπου 1 στρεμμάτος στην οποία υπάρχει παιδική

 χαρά. Φυσικά, όλοι θα θυμάστε τις ελιές στο προάυλιο για να φάμε στα διαλείμματα και να 

προστατευτούμε απο τη ζέστη το καλοκαίρι.

Θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι το σχολείο για ένα χωριό είναι μία από τις σημαντικότερες 

πλευρές της κοινωνικής ζωής. Είναι κρίμα που το χωριό μας δεν το κατάλαβε αυτό και 

οδηγηθήκαμε στο λουκέτο. Μάλλον είναι πάγιο χαρακτηριστικό μας η αμέλεια

 και η έλλειψη διορατικότητας και κυρίως η μετακίνηση των κατοίκων στο στα χωριά 

του κάμπου λόγο της έλλειψης έργων υποδομής και κυρίως του νερού.

         Τώρα, το αν θα μπορούσε αυτό τοτο κτήριο να  αξιποιηθεί είναι θέμα 
πρωτοβουλιών,όχι της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά ημών, όσων πιθανώς 
έχουμε καλές ιδές και καλή διάθεση.