Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Ο εορτασμός της Αγίας Άννας στο χωριό μας

H Εκλησία της Αγίας Άννας  που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού της Βρομόβρυσης (στον κεντρικό δρόμο) είχε την τιμητική της.
Κτισμένη σε επιβλητικό σημείο και σε διάβα, στέκει αγέρωχη στην απανεμιά του χρόνου, περιμένοντας καρτερικά τους  διαβάτες να ανάψουν το καντήλι της πίστης.

Κάθε χρόνο όμως στις 25 Ιουλίου είναι η τιμητική της ημέρα. Η εκκλησία μας γιορτάζει την κοίμηση της Αγίας Άννας και η εκκλησία μας αυτή, που είναι αφιερωμένη στην χάρη της, φοράει τα καλά της για να υποδεχθεί τους πιστούς.  Έτσι και φέτος ο μικρός του εσωτερικός χώρος και ο προαύλιος χώρος κατακλύστηκε από πιστούς που προσήλθαν για να ακούσουν  τη θεία λειτουργία, που χοροστάτησε ο εφημέριος του χωριού μας.        

Για ακόμη μία φορά φέτος πραγματοποιήθηκε πανηγύρι από τον Πολλιτιστικό Σύλλογο την παραμονή της εορτής του Αγίας Άννας, μετά τον εσπερινό, στο  στο χώρο της Παιδικής Χαράς όπου στήθηκε ένα μεγάλο γλέντι με ζωντανή μουσική, παραδοσιακή γουρνοπούλα, μπύρες και αναψυκτικά, και το κέφι δεν άργησε να ανάψει.
Η ορχήστρα πραγματοποιούσε κάθε επιθυμία των παρευρισκομένων και το γλέντι δεν είχε τελειωμό. 

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Άγιος Φλώρος. Τα διπλανά μας χωριά

Ο 'Aγιος Φλώρος είναι ένα χωριό 294 κατοίκων με πανέμορφη βλάστηση, 20 χλμ. βορειοδυτικά της Καλαμάτας και μόνο 3 χλμ βορειοδυτικά του Αρφαρά, χτισμένο στις όχθες του ποταμού Παμίσου. Εϊναι πεδινή περιοχή με έκταση 820 στρεμμάτων.
Στο βορειοανατολικό άκρο της Μεσσηνιακής πεδιάδας σε απόσταση 18 χλμ. από την Καλαμάτα και 3 χλμ. από το Αρφαρά βρίσκεται το δ.δ. του Αγίου Φλώρου (294 κάτοικοι). Λίγα χωριά στη Μεσσηνία είναι τόσο γνωστά όσο ο 'Aγιος Φλώρος. Το πρώτο μεγάλο χωριό στο κατέβασμα για Μεσσηνία πέρασμα - σταθμός. Εκεί οι πηγές του Παμίσου, εκεί το ιστορικό πλατάνι του. Ένα χωριό που σχεδόν αγνοούμε το εσωτερικό του. Τόσο κρατάει τον ταξιδιώτη η υπόσχεση μιας μικρής γαλήνιας διακοπής του ταξιδιού, εκεί κατάδρομα, στο δροσερότερο ίσκιο της διαδρομής. Εκεί που όλες οι αισθήσεις συλλειτουργούν και συγκινούνται καθώς σαν ένα θαύμα του νερού, μιας χθόνιας θεότητας "επιφάνεια", σαρκώνεται σαν παρουσία, στη μορφή του παμμέγιστου πλάτανου. Ένα ιερό πανάρχαιο ποτάμι διαστέλλει τον κορμό του, μεταγγίζοντας στις φλέβες του δέντρου τη ζωοδότειρα δύναμή του. "Στο δρόμο από τη θουρία προς την Αρκαδία υπάρχουν οι πηγές του Παμίσου όπου μικρά παιδιά βρίσκουν γατρειά". (Παυσανίας Μεσσηνιακά: IV, 31-4). Η Προδωρική λατρεία του ποτάμιου θεού Παμίσου, με τα χρόνια επαναφέρθηκε από τους Δωριείς ηγεμόνες, όπως και άλλες - του Ιθωμάτα και του Μαχάονα. Του Παμίσου ξανανέωσε ο Συβότας, και όρισε γιορτή και θυσία στις πηγές του. Ο Πάμισος, προελληνικό το όνομά του, όπως ίσως και η λατρεία του, λατρευόταν σαν θεός θεραπευτής. Προς βορρά του χωριού βρίσκεται ο μικρός δωρικός ναός του Παμίσου, που ανασκάφθηκε από τον Natan Valmin το 1934. Στο εσωτερικό του, και σε βάθος 1,55μ. βρέθηκαν ένα πλήθος αναθήματα που θεωρήθηκαν σαν "βόθρος προσφορών". Εκεί πρέπει να ρίχνονταν τα ειδώλια και τα' άλλα τάματα μέσα σε κάποια πηγή "μάτι" για το καλόπιασμα του θεού. Αρκετά "αφιερώματα" βρίσκονται στο Μπενάκειο αρχαιολογικό μουσείο Καλαμάτας για συντήρηση και φύλαξη, αλλά και η ακροκέραμος του ιερού ναού. Όλα τα ορειχάλκινα ευρήματα (24 ορειχάλκινα ειδώλια, 19 διάφορα ορειχάλκινα αντικείμενα και 14 νομίσματα) μεταφέρθηκαν το 1934 και βρίσκονται μέχρι σήμερα στο Τμήμα Ορειχαλκίνων του Εθνικού Μουσείου Αθηνών.
Στον ιστορικό πλάτανο του Αγίου Φλώρου καταγράφονται πλήθος σημαντικές μνήμες από τις πιο οδυνηρές - όπως το κρέμασμα πολλών Ελλήνων αγωνιστών κατά τον κατατρεγμό, των κλεφτών αλλά και κατά την Επανάσταση για παραδειγματισμό. Το 1825 οι άραβες κρέμασαν και τον Γιάννη Φλέσσα, αδελφό του πυρπολητή των ψυχών Δικαίου Παπαφλέσσα, που είχε πιασθεί αιχμάλωτος στη μάχη των Ελληνικών. Επίσης στον ίδιο πλάτανο βρήκε στις νάκες τους, ο Γέρος του Μωριά, έξι παιδιά βυζαστάρικα. "Τα είχαν - όπως αφηγείται ο Φωτάκος - αφήσει οι μανάδες τους για να σωθούν από το κυνήγι των Αραπάδων. Αυτοί τα πήραν και τα κρέμασαν με τις νάκες τους στον πλάτανο και ύστερα από τρεις μέρες τα βρήκε ο Κολοκοτρώνης. Είχαν τα χέρια στο στόμα τους και εβύζαιναν τα ματωμένα πλέον δάχτυλά τους". (Φωτάκος, απομνημονεύματα τ. Β΄ σελ.307 - 308).
Πριν το 1867 στη θέση του σημερινού χωριού υπήρχαν μόνο δυο κτίρια. Μια καζάρμα (φυλάκιο), που είχε χτιστεί επί Οθωνα για ασφάλεια των περαστικών, και ένα μικρό μπακάλικο ταβερνάκι., στη θέση του σημερινού παλιού καφενείου. Εκεί κοντά στην πηγή του πλάτανου ήρθαν οι νέοι μετεπαναστατικοί κάτοικοι της Βρομόβρυσης, για να βρούν καλύτερη τύχη και νερό, στα πεδινά χωράφια τους. Βρήκαν τότε εκεί έναν ειδυλλιακό παρθένο τόπο, πνιγμένο στις ιτιές, στις μουριές, στις λυγαριές και στις πικροδάφνες.
Μ' άγριες συκιές και βάτους, υδρόχαρα φυτά και κουνούπια. Σε λίγο καιρό ημέρεψαν τον τόπο που έγινε χωριό, καθώς χτίζονταν ολοένα τα πέτρινα τα διώροφα, τα στέρεα σπίτια του Αγίου Φλώρου από τους θαυμαστούς Λαγκαδιανούς μαστόρους. Το χωριό χτίστηκε με ραχοκοκκαλιά του το δρόμο, δεξιά και αριστερά τα σπίτια τα περισσότερα προς της ανατολής τα ριζώματα, μπροστά από τα παρακλάδια του Μακρυπλαγίου. Πρός τη δύση, η ανοιχτή πεδιάδα που την ποτίζει ο Πάμισος ένα από τα πολυυδρότερα ποτάμια στην Πελοπόννησο. Βόρεια έχει το Παπαδόρεμα, νότια το χείμαρρο του Αγίου Δημητρίου. Προς την ανατολή τη βουνοπλαγιά της Τσούκας και του Κάστρου, στα δυτικά το ρέμα της Κοκοσιάς και τον Βία, παραπόταμου του Παμίσου. Το όνομά του που προϋπήρχε, το χρωστάει σε ένα ξωκλήσι των Αγίων Μαρτύρων Φλώρου και Λαύρου (αδελφών λιθοξόων, βυζαντινών του 4ου αιώνα): ήταν χτισμένο 5 μ. από τη δυτική πλευρά του σημερινού ναού Αγίου Φλώρου, και δεν έμεινε κανένα χνάρι του. Ο μητροπολιτικός ναός του δ.δ. είναι αφιερωμένος στη μνήμη των Αγίων μαρτύρων Φλώρου και Λαύρου και άρχισε να χτίζεται το 1880 με συνεισφορές των κατοίκων. Το Ιερό Ευαγγέλιο είναι εκδόσεως του 1857 του Ελληνικού Τυπογραφείου "Αγίου Γεωργίου". Στις 18 Αυγούστου γιορτάζει ο ιερός ναός και πανηγυρίζει το χωριό στο χώρο "Πανηγυρίστρα" (τριήμερη διάρκεια εμποροπανήγυρις από 16 μέχρι 18 Αυγούστου).
Σημαντικό εκκλησάκι της περιοχής είναι ο πάνω 'Aγιος Χαράλαμπος (ναός ταφικός μάλλον) χτισμένος στο 1835 στα Μακραίικα πάνω ψηλά στην πλαγιά του βουνού.
Βόρεια του συνοικισμού Σπυραίικα υπάρχει η σπηλιά "Γιαννήρακας" με σταλαχτίτες - σταλαγμίτες, ανεξερεύνητη. Στο εσωτερικό της βρέθηκαν τεμάχια αγγείων διαφόρων εποχών. Το Κάστρο η Καστρούλι στον 'Aγιο Φλώρο έχει τείχη από το βορρά και την ανατολή, και πύλη στη βορειοδυτική γωνία. Σύνορο της εύφορης Μεσσηνίας προς τα ανυπότακτα λημέρια των κλεφτών μοιάζει να είναι, αμυντική κατασκευή των Παλαιολόγων σε κάποια σχέση με το κάστρο στο Πήδημα που σε αυτό έμειναν κατά διαστήματα οι Παλαιολόγοι.
Πρώτοι οι Βενετσιάνοι είχαν οργανώσει ιχθυοτροφείο (ντιβάρι) στις εκβολές του Παμίσου κατά την τριακονταετία 1685-1715 που κατείχαν το Μοριά. Το 1972 οργανώνεται νέο, και το 1978 πωλείται στους αδελφούς Ηλία και Παναγιώτη Γεωργούντζου από το Αρφαρά. Μέχρι σήμερα συνεχίζουν να καλλιεργούν σ'αυτό, με μεθόδους καθαρά επιστημονικές, πέστροφες (salmo irideus) που θεωρούνται το πιο εκλεκτό είδος ποτάμιων ψαριών. Δίπλα στο ιχθυοτροφείο διατηρούν εξοχικό κέντρο όπου μπορεί να γευτεί κανείς τη νοστιμιά της πέστροφας.
Οι σημερινοί κάτοικοι φιλόξενοι και γλυκομίλητοι κρατούν κάποιες μνήμες - ιδιαίτερα οι μεγαλύτεροι - από την ιστορία του χωριού τους. Πολλά από τα έθιμα κρατιούνται ακόμη.
Στο δ.δ. του Αγίου Φλώρου υπάγεται ο οικισμός Χριστοφιλαίικα που έχουν χτιστεί δεξιά και αριστερά του δημοσίου δρόμου Καλαμάτας - Τριπόλεως σε απόσταση 3χλμ. από τον 'Aγιο Φλώρο. Είναι και οι κάτοικοι στα Χριστοφιλαίικα από την ίδια ρίζα: τη Βρομόβρυση, την ορεινή τους πατρίδα. Αισθάνονταν ορεινοί πρίν λίγες δεκαετίες, τώρα δέθηκαν κι αυτοί με τον Μεσσηνιακό κάμπο. Καλλιεργούν δημητριακά, ελιές και διατηρούν λίγη κτηνοτροφία.     

Πηγή: Δήμοι  News.

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Νομός Μεσσηνίας

     O Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΚΡΑΤΟΥΣ                             
Θεωρούμε υποχρέωσή μας να δούμε από την αρχή τα πράγματα και κατ' άλλους να μάθουν τη Μεσσηνία από την ίδρυσή της και για κάποιους άλλους να θυμηθούν.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να δούμε τη Μεσσηνία από συστάσεως του Ελληνικού κράτους.

Η πρώτη σύσταση του Ελληνικού κράτους έγινε το 1833 από τη Βαυαρική Αντιβασιλεία αφού ο Βασιλιάς Όθωνας δεν είχε αναλάβει ακόμα επειδή ήταν ανήλικος. Το νεοσυσταθέν Ελληνικό κράτος περιελάμβανε την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, και τις Κυκλάδες, Διαιρέθηκε δε σε 10 Νομούς και 47 Επαρχίες, ανάμεσα στους 10 Νομούς ήταν και ο Νομός Μεσσηνίας. Ο Νομός Μεσσηνίας συστάθηκε με Βασιλικό Διάταγμα στις 3-4-1833 και η αρχική του πρωτεύουσα ήταν η Αρκαδιά, η σημερινή Κυπαρισσία.

Σύμφωνα λοιπόν με την τότε Διοικητική διαίρεση του Ν. Μεσσηνίας, αναφέρουμε ότι ο Νομός διέθετε 5 Επαρχίες. Την επαρχία Καλαμών με πρωτεύουσα την Καλαμάτα, που παλιότερα λεγόταν Καλάμαι, την επαρχία Μεσσήνης, που παλαιότερα ήταν επαρχία Παμίσου με πρωτεύουσα τη Μεσσήνη ή Νησί, την Επαρχία Τριφυλίας με πρωτεύουσα την Κυπαρισσία ή Αρκαδιά όπως λεγόταν παλαιότερα, την επαρχία Πυλίας με πρωτεύουσα την Πύλο ή Νιόκαστρο ή Ναυαρίνο όπως λεγόταν παλιά. Τέλος πρέπει να σημειώσουμε ότι μέχρι το 1911 η Μεσσηνία διέθετε και Πέμπτη Επαρχία την Επαρχία Ολυμπίας με πρωτεύουσα την Ανδρίτσαινα

Κατά το 1911 Η επαρχία Καλαμών διέθετε τους Δήμους Καλαμών με πρωτεύουσα την Καλαμάτα ή τας Καλάμας όπως λεγόταν, Το Δήμο Αλαγονίας με πρωτεύουσα τη Σίτσοβα, τη σημερινή Αρτεμισία, Το Δήμο Άμφειας με πρωτεύουσα (την έδρα όπως λεγόταν) τα Αρφαρά, το Δήμο Άριος με πρωτεύουσα τον Άρη ή Ασλάναγα όπως ήταν η παλιά ονομασία και το Δήμο Θουρίας με πρωτεύουσα τη ΘΟΥΡΙΑ η ΦΡΟΥΤΖΑΛΑ.

Την ίδια χρονολογία η Επαρχία Μεσσήνης διέθετε τους Δήμους Παμίσου με έδρα τη Μεσσήνη ή Νησί, Ανδανίας με έδρα το Διαβολίτσι, το Δήμο Αριστομένη με έδρα τον Αριστομένη, το Δήμο Εύας με έδρα την Ανδρούσα, το Δήμο Ιθώμης με πρωτεύουσα το Μαυρομάττι και το Δήμο Οιχαλίας με έδρα το Μελιγαλά.

Η Επαρχία Πυλίας με πρωτεύουσα την Πύλο, το Δήμο Αίπειας με πρωτεύουσα τη Λογγά, το Δήμο Βουφράδος με έδρα το Χατζή, το Δήμο Κολλωνίδων με έδρα την Κορώνη, το Δήμο Πεταλιδίου με έδρα το Πεταλίδι και το Δήμο Μεθώνης με έδρα το Δήμο τη Μεθώνη.

Πλ. 23ης Μαρτίου
Η επαρχία Τριφυλίας διέθετε τους Δήμους Κυπαρισσίας με έδρα την Κυπαρισσία, το Δήμο Αετού με έδρα τον Αετό, το Δήμο Αυλώνος με έδρα το Σιδηρόκαστρο, το Δήμο Δωρίου με έδρα το Ψάρι, το Δήμο Εράνης με έδρρα τα Φιλιατρά. Δήμος Πλαταμώδους με έδρα τους Γαργαλιάνους, το Δήμο Τριπύλης με έδρα το Ραυτόπουλο και το Δήμο Φλεσσιάδος με έδρα τα Λιγούδιστα.

Τέλος η επαρχία Ολυμπίας είχε το Δήμο Ανδριτσαίνης με έδρα την Ανδρίταινα, το Δήμο Αλιφείρας με έδρα του Ζάχα, το Δήμο Αρήνης με έδρα τη Ζαχάρω, το Δήμο Βωλάκος με έδρα την Αγουλινίτσα, το Δήμο Σκυλούντος με έδρα τα Κρέστενα
Όλα αυτά συνέβαιναν το 1911, τότε που η επαρχία Ολυμπίας ήταν στη Μεσσηνία.
Το 1899 (6-7-1899 η Μεσσηνία ήταν 2 Νομοί. 1. Το Ν. Τριφυλίας και 2 το Ν. Μεσσηνίας.

Ο Νομός Τριφυλίας είχε 2 Επαρχίες α) Την Τριφυλία και β) Την Ολυμπία, ενώ ο Ν. Μεσσηνίας είχε 3 Επαρχίες α) Καλαμών, β) Μεσσήνης και γ) Πυλίας
10 χρόνια αργότερα το 1909, συγκεκριμένα στις 16/11/1909, ξανά συστάθηκε ο Ν. Μεσσηνίας με βάση την απογραφή του 1907.

Ας δούμε όμως τη Μεσσηνία αναλυτικά κατά περιόδους.

Οθωνική περίοδος
Ο Νομός Μεσσηνίας συστήθηκε με ΒΔ στις 3/4/1833 ΦΕΚ 12/6.4.1833.
Πρώτη πρωτεύουσα ήταν η Αρκαδιά (Κυπαρισσία). Οι αρχικές επαρχίες του Νομού ήταν 5.

*Μετά από 2 χρόνια και 7 μήνες, στις 5/11/1835 πρωτεύουσα του Νομού ορίσθηκαν αι
 Καλάμαι.
*Στις 11/11/1959 ΦΕΚ 16/1960 καθιερώνεται να αποκαλείται Καλαμάτα από Καλάμαιπου
 ήταν μέχρι τότε.
*Το 1845 η 6η επαρχία Μεθώνης μετονομάσθηκε σε Πυλίας και έδρα ορίστηκε η Πύλος.

Από το 1835 – 1841 Οι Δήμοι υπέστησαν τις μεγαλύτερες αλλαγές (συγχωνεύσεις, υποβιβασμούς, αναβαθμίσεις, κλπ, κλπ λόγω πολιτικών παθών.
Έτσι έγινε η νέα διοικητική μεταρρύθμιση Νόμος ΚΕ΄ 5/12/1845 ΦΕΚ 23/1845.

Οι Δήμοι ορίζονται σε τάξεις ή κατηγορίες ανάλογα με τον πληθυσμό.
  Α΄ Τάξης Δήμοι ήσαν όσοι είχαν τουλάχιστον πληθυσμό  10.000 κατοίκους.
  Β΄ Τάξης, όσοι είχαν πληθυσμό τουλάχιστον 2.000 κατοίκους.
  Γ΄ Τάξης κάτω από 1.000 κατοίκους.

Έτσι η νέα διοικητική μεταρρύθμιση είχε λιγότερους Δήμους και τις ίδιες επαρχίες.

                                     Οι Δήμοι του 1835
  1. Αετού                                         2. Αιγάλεω                             3. Αίπειας
  4. Αλαγονίας                                  5. Αμφείας                             6. Ανδανίας
  7. Άριος                                         8. Αριστομένους                    9. Αυλώνος
10. Βέλυρας                                  11. Βίαντος                            12. Βουφράσου
13. Δερρών                                   14. Δωρίου                            15. Εύας
16. Εράνης                                    17. Ηλέκτριδος                      18. Θουρίας
19. Ιθώμης                                    20. Καλαμών                         21. Κενήριου
22. Κολωνίδου                              23. Κορυφάσιου                    24. Κορώνης – Πεταλιδίου
25. Κυπαρισσίας                          26. Λευκοθέας                       27. Μεθώνης
28. Νέας Κρήτης                          29. Οιχαλίας                          30. Παμίσου
31. Πήδασου                                32. Πλαταμώδους                 33. Πολίχνης
34. Πυλίων                                   35. Σκάρμιγκα                       36. Στενύκλαρου
37. Τιμάθειας                               38. Τομέως                           39. Τρίκκης
40. Τριπύλης                               41. Υάμειας                           42. Φλεσσιάδας
43. Ανδριτσαίνης                         44. Βώλακας                         45. Αλιφείρας
46. Σκυλλούντος                          47. Αρήνης                           48. Φιγαλείας    

Το σπίτι του Νικηταρά στη Νέδουσα.

Οι καταργηθέντες Δήμοι
 1. Αιγάλεω                   2. Βέλυρας                           
  3. Βίαντος
4. Δερρών                     5. Ηλεκτριδος                        6. Κενήριου                   7. Κορυφασίου                            8. Λευκοθέας               9. Ν. Κρήτης
10. Πήδασου             11. Πολίχνης                          12. Πυλίων
13. Σκάρμιγκα           14. Στενίκλαρου                     15. Τιμαθείας
16. Τομέως                17. Τρίκκης                             18. Υάμειας

                                               Οι Δήμοι του 1845

  1. Αετού                                      2. Αίπειας                               3. Αλαγονίας
  4. Ανδανίας                                 5. Άριος                                  6. Αριστομένους
  7. Αυλώνος                                 8. Ανδριτσαίνης                      9. Βουφράδος
10. Δωρίου                                  11. Εράνης                             12. Εύας
13. Θουρίας                                 14. Ιθώμης                             15. Καλαμών
16. Κολωνίδων                            17. Κυπαρισσίας                    18. Μεθώνης
19. Οιχαλίας                                20. Παμίσου                           21. Πλαταμώδους
22. Πεταλιδίου                             23. Πυλίων                             24. Τριπύλης
25. Φλεσσιάδας                          26. Αλιφείρας                          27. Αρήνης
28. Βώλακος                               29. Σκυλλούντος                    30. Φιγαλείας
31. Αμφείας.
                                             Περίοδος Γεωργίου Α΄

Το 1899 ο Νομός Μεσσηνίας χωρίζεται, με το Ν. ΒΔΧ΄  6/8-7-1899 ΦΕΚ Α 136/1899
«Περί διοικητικής Διαιρέσεως τους κράτους» ο Νομός Μεσσηνίας διαιρέθηκε σε 2 Νομούς
                Α. Το Νομό Τριφυλίας
                Β. Το Νομό Μεσσηνίας

Α. Ο Νομός Τριφυλίας είχε 2 επαρχίες
    α1. Την επαρχία Ολυμπίας – Φανάρι
    α2. Την επαρχία Τριφυλίας -  Κυπαρισσία       
Β. Ο Νομός Μεσσηνίας είχε 3 επαρχίες
    β1. Την επαρχία Καλαμών  – Καλάμαι
    β2. Την επαρχία Μεσσήνης – Μεσσήνη
    β3. Την επαρχία Πυλίας      - Πύλος  

                                        ΝΟΜΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ 1899              
                                Α1   Επαρχία  Ολυμπίας Δήμοι 1899                     
          
Α11. Ανδριτσαίνης                                                Ανδρίτσαινα
Α12. Αλιφείρας                                                     Ζάχα
Α13. Αρίνης                                                          Ζαχάρω
Α14. Βώλακος                                                      Αγουλινίτσα
Α15. Σκυλούντος                                                  Κρέσταινα
Α16. Φιγαλείας                                                     Ζούρτσα

                                 Α2 Επαρχία Τριφυλίας Δήμοι 1899
Α21. Κυπαρισσίας                                                 Κυπαρισσία
Α22. Αετού                                                            Αετός
Α23. Αυλώνος                                                       Σιδηρόκαστρο
Α24. Δωρίου                                                         Φάρι
Α25. Εράνης                                                         Φιλιατρά
Α26. Πλαταμώδους                                               Γαργαλιάνοι
Α27. Τριπύλης                                                      Ραπτόπουλο
Α28. Φλεσσιάδος                                                 Λιγούδιστα.
                                 
Πηγή : Τα Κάστρα της Μεσσηνίας.

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Ευγενία Παν. Καμαρινοπούλου


Έφυγε πριν από  λίγες μέρες  από την ζωή, στην Καλαμάτα όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια η  Ευγενία  Παν. Καμαρινοπούλου σε ηλικία 82 ετών. Η εκλιπούσα  ήταν ένας πρόσχαρος άνθρωπος και πολύ αγαπητή  σε όλο τον κόσμο.Ήταν ανύπανδρη και δεν άφησε απογόνους. Ο Θεός να την αναπαύει και να είναι ελαφρύ το χώμα του Αγίου Νικολάου Βρομόβρυσης που  την σκεπάζει. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους της.

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Ο Αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Μεσ­ση­νί­ας Πα­να­γι­ώ­της Α­λευ­ράς στην Παλιά Βρομόβρυση.

Ο Αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Μεσ­ση­νί­ας Πα­να­γι­ώ­της Α­λευ­ράς πα­ρα­κο­λού­θη­σε τη Θεί­α Λει­τουρ­γί­α στον Ι­ε­ρό Να­ό της Πα­να­γί­ας της Κα­ψο­χει­ρο­βο­λού­σας στην Ά­νω Βρω­μό­βρυ­ση. Με­τά το τέ­λος της γι­ορ­τής, ε­πα­κο­λού­θη­σε συ­ζή­τη­ση με τους κτη­νο­τρό­φους και τους υ­πό­λοι­πους κα­τοί­κους της πε­ρι­ο­χής για τα προ­βλή­μα­τα που τους α­πα­σχο­λούν. Ο κ. Α­λευ­ράς τό­νι­σε ό­τι βα­σι­κή προ­τε­ραι­ό­τη­τα της Πε­ρι­φέ­ρειας εί­ναι η α­νά­πτυ­ξη του πρω­το­γε­νούς το­μέ­α .Προς το σκο­πό αυ­τό δρο­μο­λο­γούν­ται κα­τάλ­λη­λες υ­πο­δο­μές, ό­πως η προ­σβα­σι­μό­τη­τα στις κτη­νο­τρο­φι­κές εκ­με­ταλ­λεύ­σεις, ο Α­γρο­τι­κός ε­ξη­λε­κτρι­σμός και άλ­λες. Ή­δη έ­χει εν­τα­χθεί στο Ε.Τ.Α.Ε.Α (Ει­δι­κό Τα­μεί­ο Αν­τι­με­τώ­πι­σης Ε­κτά­κτων Α­ναγ­κών) η βελ­τί­ω­ση του δρό­μου Πε­λε­κη­τό –Ά­νω Βρω­μό­βρυ­ση.

Με μεγαλοπρέπεια και πάνδημη συμμετοχή γιορτάστηκε και φέτος η μνήμη της Παναγίας της Καψοχειροβολούσας


Τρισάγιο στο μνημείο Ηρώων.
Λαμπρό  εορτασμό της Παναγίας της Καψοχειροβολούσας έχουμε  κάθε χρόνο στην εκκλησία της Παλιάς Βρομόβρυσης, η οποία είναι ψηλά καρφωμένη στα σπλάχνα των Βρομοβρυσαίικων Βουνών.
Πράγματι είναι ένα πανέμορφο και ιστορικό εκκλησάκι που το τιμούν με ιδιαίτερο τρόπο οι κάτοικοι της Βρομόβρυσης, αλλά πολύ δε περισσότερο το τιμά όλη η γύρω περιοχή η οποία έχουν την ίδια ορεινή ρίζα. Η πατρίδα τους, η ορεινή, των νεότερων οικισμών, ήταν η Παλιά Βρομόβρυση  και κάθε χρόνο πλήθος πιστών από την γύρω περιοχή και όχι μόνο συρρέουν να προσκυνήσουν την αγαπημένη τους Παναγιά τη ("καψοχειροβολούσα" - γιορτάζεται στις 2 Ιουλίου), .
Το γλέντι ξεκινά μετά το πέρας  του εορτασμού και τελειώνει αργά το βράδυ, με πλούσια φαγητά και μεζεδάκια και κυρίως γουρουνοπούλα ψητή, αλλά και με την συνοδεία των τοπικών παραδοσιακών μας μουσικών οργάνων.
Θέλουμε να συγχαρούμε τους ανθρώπους του Πολιτιστικού Συλλόγου, για τις προσπάθειες που έχουν καταβάλει μέχρι και σήμερα  και τους ευχόμαστε να συνεχίσουν το έργο τους, με ιδιαίτερη αγάπη προς την Παναγία, και η ευλογίας της να είναι παντοτινός συνοδοιπόρος στη ζωή τους
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους εκπρόσωποι των τοπικών φορέων.

Ευχαριστούμε την κα Ρόη Μορογιώργα  για το φωτογραφικό υλικό.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Νικόλαος Θεοφιλόπουλος καταθέτει στεφάνι