Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

ΑΓΙΑΣΜΟΣ: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ


15
Η Αγία μας Εκκλησία εκτός από τα επτά Μυστήρια δια των οποίων χαρίζεται, μετοχετεύεται, προσφέρεται και παρέχεται η αγιαστική Χάρις του Αγίου Πνεύματος έχει και κάποιες άλλες τελετές με τις οποίες παρέχεται χάρις, ευλογία, θεραπεία και πνευματική ωφέλεια στους πιστούς αλλά και στην κτίση ολόκληρη.

Μεταξύ αυτών είναι και ο Αγιασμός των Υδάτων, Ακολουθία που με τις ευχές που περιέχει, ο Ιερέας παρακαλεί τον Θεό όπως το νερό αγιασθή και αποκτήσει «δύναμη καθαρτική και ενέργεια, γίνει δώρο αγιασμού...αμαρτημάτων λυτήριον, ίαμα ψυχών και σωμάτων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον». Επίσης παρακαλεί τον Θεό το νερό του Αγιασμού να διώχνει μακριά τον κίνδυνο από ορατούς και αόρατους εχθρούς ,έτσι ώστε εκείνοι που το λαμβάνουν να το χρησιμοποιούν για την ευλογία των σπιτιών τους, για τον αγιασμό των  ψυχών και των σωμάτων τους και να παίρνουν πλούσια την  χάρι της Αγίας Τριάδος που είναι« η πηγή του αγιασμού και πάσης χάριτος».

Πότε τελείται ο Αγιασμός
Κάθε πρώτη του μηνός η Εκκλησία τελεί στους Ναούς τον Αγιασμό, ενώ κατά την επιθυμία των πιστών τελείται και σε άλλες περιπτώσεις της καθημερινής μας ζωής όπως κατά την θεμελίωση νέου σπιτιού η άλλης οικοδομής, κατά τα εγκαίνια του νέου σπιτιού, του νέου καταστήματος, του νέου αυτοκινήτου, του Σχολικού έτους, του Κατηχητικού έτους και άλλων πνευματικών δραστηριοτήτων, τελείται για ευόδωση της εργασίας, για ίαση ασθενειών, κατά της βασκανίας και των άλλων δαιμονικών επιθέσεων κ.τ.λ. Στα Ευχολόγια της Εκκλησίας μας(Μεγάλο και Μικρό)υπάρχουν πάρα πολλές ευχές η οποίες λέγονται ανάλογα με την περίσταση που ο Ιερέας τελεί τον Αγιασμό, ενώ είναι αυτονόητο ότι για να υπάρξουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα μετά την τέλεση του, απαιτείται η ενσυνείδητη συμμετοχή του πιστού και η επιθυμία του να προσελκύσει με τον προσωπικό του αγώνα την Θεία Χάρι.

Τι είναι Αγιασμός;
«Αγιασμός των Υδάτων είναι η τελε-τουργική Πράξη δια  της οποίας το νερό καθαγιάζεται με ορισμένες Ευχές και επικλήσεις της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, καθώς και με την σταυροειδή ευλογία και εμβάπτιση του Τιμίου Σταυρού. Η Τελετή αυτή λέγεται Αγιασμός ακριβώς γιατί με το ευλογημένο νερό, με την μετάληψη και τον ραντισμό πιστεύουμε ότι αγιαζόμαστε και καθαριζόμαστε από τις αμαρτίες μας. Γι΄ αυτό παρακαλούμε τον Θεό όπως το αγιασμένο νερό  θεραπεύσει τις ψυχές και τα σώματα μας και να αποτρέψει κάθε σατανική δύναμη».
Η χρησιμοποίηση αγιασμένου νερού συναντάται σε πολύ παλαιούς χρόνους της ζωής των χριστιανών.

Από αρχαίους Εκκλησιαστικούς ιστορικούς μαθαίνουμε για θαύματα που έγιναν με τον ραντισμό του αγιασμένου νερού. Επίσης υπάρχει μαρτυρία η οποία μας πληροφορεί ότι Αγιασμός γινόταν κάθε μήνα στο παλάτι της Κωνσταντινουπόλεως παρουσία των Βασιλέων. Έτσι εξηγείται και το τροπάριο «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου…νίκας τοις βασιλεύσι..»που ψάλλεται όταν βαπτίζεται ο Τίμιος Σταυρός στο νερό.

Υπάρχει διαφορά Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού;
«Ο Αγιασμός είναι Αγιασμός, είτε δίδεται την παραμονή των Φώτων, είτε την ίδια ημέρα είτε στο σπίτι. Δεν έχει διαφορά ο μικρός από τον μεγάλο αγιασμό. Λέγεται Μικρός η Μεγάλος, επειδή οι ευχές είναι μικρότερες ή μεγαλύτερες, επειδή παρατείνεται περισσότερο η λιγότερο η σχετική ακολουθία. Θεαματικά είναι αυτά. Δεν σημαίνουν ουσία προκειμένου περί του καθαρού νερού που βρίσκεται στην λεκάνη. Το αγιασμένο νεράκι του Μικρού Αγιασμού, διατηρείται χρόνια όπως και το νεράκι του Μεγάλου λεγομένου Αγιασμού» .

Η Ακολουθία.
  Η ακολουθία του μικρού Αγιασμού που τελείται τακτικότερα (ενώ του Μεγ. Αγιασμού τελείται δύο φορές τον χρόνο παραμονή και ανήμερα των Θεοφανείων) ξεκινά με την ανάγνωση του «Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου..»και συνεχίζεται με την ψαλμωδία τροπαρίων της Παναγίας μας καθώς και του Αγίου μας. Αφού διαβαστεί  ο ψαλμός« Ελέησον με ο Θεός…» ψάλλεται ο Κανόνας της Παναγίας τα τροπάρια του οποίου αντιστοιχούν στα 24 γράμματα της Αλφαβήτου (Ακροστιχίδα).Κατόπιν αφού ψάλλούν και άλλα τροπάρια (επί το πλείστον της Παναγίας) ακολουθεί ο Τρισάγιος Ύμνος, ο Απόστολος ο οποίος αναφέρεται στην επιθυμία του Κυρίου να μας αγιάσει και να μας σώσει σαν αδελφούς και παιδιά του και το Ευαγγέλιο το οποίο αναφέρεται στο νερό της κολυμβήθρας της Βηθεσδά το οποίο αφού αγιαζόταν με την παρουσία Αγγέλου θεράπευε τις σωματικές ασθένειες των ανθρώπων.

Στην συνέχεια λέγονται οι δεήσεις και οι ευχές δια των οποίων αγιάζεται το νερό και ιδιαιτέρως την στιγμή που ο Ιερέας το ευλογεί σταυροειδώς με το χέρι του. Ακολουθεί η «Βάπτιση» του Τιμίου Σταυρού στο αγιασμένο νερό, ο ραντισμός του χώρου που τελείται η ακολουθία, η ευλογία των πιστών με το αγιασμένο νερό και η προσκύνηση του τιμίου Σταυρού. Κατόπιν διαβάζεται η για την περίσταση κατάλληλη Ευχή, μνημονεύονται τα ονόματα για χάρη των οποίων τελείται ο Αγιασμός και γίνεται Απόλυση.

Τι χρειάζεται;
Για να τελεσθεί ο Αγιασμός χρειάζεται μια μικρή λεκάνη με καθαρό νερό, λίγο βασιλικό η δενδολίβανο, το θυμιατήρι του σπιτιού και το κανδήλι. Ο Ιερέας θα έχει μαζί του το επιτραχείλιο, το Ευαγγέλιο, τον Σταυρό και το «Ευχολόγιο». Σε ένα χαρτί γράφουμε τα ονόματα της Οικογένειας μας η οποία πρέπει να είναι παρούσα  και συμπροσευχόμενη στην ακολουθία.

Κάτι σαν επίλογος.
«Μπορούμε στο σπίτι μας να έχουμε Αγιασμό, αρκεί να μην τον ξεχνάμε στο εικονοστάσι, αλλά να τον χρησιμοποιούμε κάθε φορά που παρουσιάζεται ανάγκη». Είναι ευλογία και μια «καλή και ευλογημένη συνήθεια» να πίνουμε καθημερινά Αγιασμό πριν πάρουμε το πρωινό μας και αφού έχουμε πλύνει το πρόσωπο μας εκτός βέβαια  αν έχουμε να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων. Αν κοινωνήσουμε τότε τρώμε πρώτα το Αντίδωρο μας και ύστερα πίνουμε τον Αγιασμό.

Με την καθημερινή επαφή μας με τον Αγιασμό βάζουμε ολόκληρη την ημέρα μας κάτω από την ευλογία του Θεού ενώ δεν παραλείπουμε την συμμετοχή μας τακτικά στο Ποτήριο της Ζωής με την Κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού μας γεγονός που μας χαρίζει τον κατ΄ εξοχήν Αγιασμό, την Ευλογία και την Σωτηρία.

Αγιασμός και Θεία Κοινωνία δεν μπορούν να συγκριθούν. Ο Αγιασμός είναι νεράκι το οποίο αγιάστηκε από την Χάρη του Θεού ενώ η Θεία Κοινωνία είναι ο ίδιος το Θεός, το Σώμα Του και το Αίμα Του.

Ο Αγιασμός (Μέγας) προτείνεται από τους πνευματικούς σε κάποιες περιπτώσεις όπου ο εξομολογούμενος έχει πέσει σε κάποιο αμάρτημα και δεν έχει ευλογία να κοινωνήσει. Ο πνευματικός του λοιπόν του προτείνει να νηστέψει και να πιει Αγιασμό για να παρηγορηθεί. Ο Αγιασμός δεν αντικαθιστά την Θεία Κοινωνία, η οποία είναι το υπέρτατο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Βανδαλισμοί στην Αγία Αναστασία Αρφαρών



Βανδαλισμούς, τους οποίους διαπίστωσε πριν λίγες μέρες, στο ναό της Αγίας Αναστασίας στον Άγιο Κωνσταντίνο Αρφαρών, μας κατήγγειλε χθες ο Μεσσήνιος καθηγητής Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, Κωνσταντίνος Νιάρχος.
Επιπλέον, στο παρακείμενο κτήριο του Διεθνούς Κέντρου Φιλοσοφίας, που έχει ιδρύσει και λειτουργεί ο καθηγητής, έχουν σημειωθεί και κλοπές, καθώς λείπουν δύο πόρτες και περίπου 7 - 8 παράθυρα, όπως παρατήρησε.
Το συμβάν δήλωσε ο κ. Νιάρχος και στην Αστυνομία, η οποία και βρέθηκε στο σημείο για τη σχετική έρευνα.    Πηγή: Θάρρος.

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ

Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΥ
Βρίσκεται στο δρόμο της εθνικής οδού Τρίπολης – Καλαμάτας στο χωριό Άγιος Φλώρος, ΔΔ του Δήμου Αρφαρών και είναι διατηρητέο μνημείο της φύσης (απόφαση υπουργείου γεωργίας 180324/6701/30-8-85)
Δίπλα του βρίσκεται μία από τις μεγαλύτερες πηγές του Πάμμισου. Μέσα στην κουφάλα του όταν ήμουν μικρός στο πανηγύρι του χωριού (γίνεται κάθε χρόνο στις 18 Αυγούστου), εκεί ο μπάρμπας μου Βαγγέλης Βάκρινος φύλαγε την πραμάτεια του από τους επίδοξους κλέφτες, και κοιμόμουν τις νύχτες.
Στην επανάσταση του 1821 οι Τούρκοι είχαν κρεμασμένα στις νάκες τα βυζανιάρικα παιδιά και ορισμένα από αυτά με το βύζαγμα είχαν ακρωτηριάσει τα δάχτυλά τους, προκαλώντας έτσι τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.
Σε απόσταση 500 μέτρων από τον πλάτανο ο Σουηδός Νάταν Βαλμίν το 1933 ανακάλυψε το ναό του Παμμίσου με σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα, (περιγράφονται στο βιβλίο του δάσκαλου Θεοδωρακόπουλου που κατάγεται από το χωριό).
Ο Πάμμισος αρδεύει την Μακαρία Πεδιάδα με ένα μεγάλο φράγμα στο χωριό Αρι (πήρε το όνομα από άγαλμα που βρέθηκε χωρίς μύτη), και έχει διαμορφωθεί κατάλληλος χώρος και για δεύτερη συνεχή χρονιά φέτος 2005 γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις) και καταλήγει στην Μπούκα, όπου εκεί στην εποχή της Βενετοκρατίας υπήρχε το νιβάρι με την ονομασία <Κουλντούκι> που τροφοδοτούσε ψάρια όλη τη Μεσόγειο. Δίπλα στην είσοδο του υπάρχει το τελωνείο χωρίς καμιά ενημερωτική πινακίδα από το δήμο Μεσσήνης. Σε απόσταση 1000 μέτρων από τον πλάτανο του αγίου Φλώρου υπάρχει η Βυζαντινή εκκλησία Παναγία στη θέση Καμάρι με 3 σκαλιά κατάβασης στο δάπεδο, τοιχογραφίες και απέξω υπάρχει υπεραιωνόβια βελανιδιά. Πρέπει να χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο της φύσης μαζί με τις βελανιδιές στην εκκλησία Κλήσα Πόρτη ,στην Αρχαία Μεσσήνη καθώς επίσης και οι υπεραιωνόβιες ελιές της Βαλύρας. Το 1821 ήταν κρυφό σχολειό και δίπλα είναι το τσιμεντένιο βενετσιάνικο αυλάκι με τους νερόμυλους. Παραπάνω από το εκκλησάκι υπάρχει και άλλος παλιός ναός ο αγιος Αθανάσιος που και αυτός έχει αιωνόβια βελανιδιά.Οι βελανιδιές στη Σκάλα και Αρχαία Μεσσήνη ανήκουν σε διαφορετικά είδη και έχουν διαφορετικό μέγεθος βελανιδιού, φύλλου και κυπέλλου, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες.
Ο Παυσανίας περιγράφει ότι ο Πάμμισος ήταν πλωτός ποταμός και μικροί όταν κάναμε βουτιές στο «Μεγάλο Μάτι» υπήρχαν μεγάλοι κρίκοι όπου έδεναν τα πλοία. Σήμερα υδρεύει και αρδεύει πολλούς δήμους της περιοχής. Από τον Άγιο Φλώρο καταγόταν ο εκδότης των περιοδικών του Μεσοπολέμου «Μπουκέτο» και «Οικογένεια», Θεοδωρόπουλος που τώρα έχουν μεγάλη συλλεκτική αξία γιατί τα εξώφυλλά τους είναι χρωμολιθόγραφα. Έχω την τύχη να έχω στην κατοχή μου μερικά τεύχη του περιοδικού Μπουκέτο και σύντομα στο άμεσο μέλλον θα πραγματοποιηθεί κάποια εκδήλωση
Ο Συβότας το 845-795 π.Χ. καθιέρωσε ιδιαίτερες εορτές στον ποτάμιο θεό Πάμμισο, τα λεγόμενα «Παμμίσια» για τις ευεργεσίες που πρόσφερε στους παραποτάμιους γεωργοκτηνοτρόφους. Αυτό αποδεικνύεται από τις επιγραφέςπου βρέθηκαν στο ναό: «Δέξιππος ευχήν υπηκόω Παμμίσω» και «Ασηληπιόδωρος Παμμίσω».

Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ
Του κάκου σε βαραίνουν τα χεινόπωρα!
Γεράματα δεν έχεις γερο-πλάτανε.
Την άνοιξη είσαι νιος και πάλι πράσινος.

Μια μέρα να ξαπόσταινα στον ίσκιο σου,
Στη βρύση όπου πίνεις να ξεδίψαγα
Και να ‘βλεπα το τι είδες τον παλιό καιρό!

Για πες μου για τα χιόνια πώς τα βάσταξες,
Τα καλοκαίρια, πες μου, πώς τραγούδησες,
Πώς έβλεπες του κλέφτες τους αρματολούς.

Για το μικρό, για πες μου, το κλεφτόπουλο,
Που στο λιθάρι πρώτο και στο πήδημα
Τα βόλια λαχταρούσε, τις λαβωματιές.


Αν έλυνε την αιώνια σιωπή του, όπως παρακαλεί στο ποίημά του ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ίσως ξεπερνούσε τους καλύτερους ιστορικούς με τις ενδιαφέρουσες και συγκινητικές μνήμες του. τόμοι πολλοί θα γράφονταν για όσα άκουσε και είδε στο πέρασμα αιώνων. Δυστυχώς όμως κρατάει επίμονα σφαλιστό το στόμα του
Το πελώριο και ιστορικό αυτό δέντρο βρίσκεται ριζωμένο στο κέντρο του χωριού, ρουφάει ανυπολόγιστη ποσότητα νερού από την ευρισκόμενη κοντά του πηγή και χαρίζει το δροσερό ίσκιο του στους ντόπιους και στους περαστικούς.
Η περιφέρεια του κορμού στο πιο λεπτό σημείο του είναι 8,35μ., η οριζόντια διάμετρός του φυλλώματός του 35μ. και το ύψος του 19μ. Το ύψος του μέτρησε με το υψόμετρο FANSTMMANN ο πτυχιούχος δασολόγος του Δασαρχείου Καλαμάτας κ. Παναγιώτης Μπαζίγος ο οποίος προθυμότατα ήρθε στο χωριό στις 17 Οκτωβρίου 1980 μετά από παράκλησή μου. Εκφράζω σε αυτόν τις θερμές μου ευχαριστίες.

Το αιωνόβιο αυτό δέντρο συνδέεται με τα εξής γεγονότα:
1) Στον πλάτανο έγινε μεγάλη υποδοχή στον καπετάν Γιαννάκη Κουτήφαρη από Έλληνες και Τούρκους το 1715, όταν επέστρεφε από την Κόρινθο στην Μάνη. Οργανώνουν αγώνες σκοποβολής με κανόνια, παιχνίδια διάφορα, κυνηγετικές εκδρομές, χορούς και τόσα άλλα στο Άργος, στο Ναύπλιο, στη Μαντίνεια, στο Λεοντάρι, στον Άγιο Φλώρο, όπως ακριβώς περιγράφει τα γεγονότα ο αγωνιστής του 1821 και λόγιος Χριστόδουλος Καπετανάκης στο «Ιστορικό του Μπάσι Καπετάν Γιαννάκη», το οποίο περιέχεται στο βιβλίο του Γιάννη Αναπλιώτη «Ένα ιστορικό ταξίδι 1715»: «…Ξημερώνοντας ο Θεός την ημέρα επήγα και αποχαιρέτησα όλους και ιππεύσαμεν. Μας εξέβγαλαν (από το Λεοντάρι) έως κάτω εις την πεδιάδα. Και αποχαιρετώντες αναχωρήσαμεν αμφότεροι. Μας εσυνόδευσαν και Λεονταρίτες έως τα Τερβένια της Μεσσηνίας, εις τα χάνια, και εκεί επρογευματίσαμεν. Και οι Λεονταρίται, Τούρκοι και Χριστιανοί, επέστρεψαν εις το Λεοντάρι, ημείς διά την Καλαμάταν και μας εσυνόδευσαν οι δερβιναγάδες και καπόμπασοι. Αλλά φθάνοντες εις των Άγιον Φλώρον, εκεί όπου αι πηγαί του ποταμού Παμίσου εύρομεν τον βοίβοντα και άλλους Τούρκους και προεστούς της Καλαμάτας και μας επερίμεναν εκεί έχοντας ετοιμασίας. Εξεπεζεύσαμεν εκεί και άρχισαν να μας δέχονται και να χαιρετά ένας και άλλος ημάς πιάνοντάς μας από τας χείρας και μας εσυχάριαζαν. Μας λέει ο βοίβοντας: “καπετάν Γιαννάκη, ετώρα θα αναπαυθείς εδώ και θα γευματίσωμεν από κάτω εις ταις σκιαίς των πλατάνων. Και το εσπέρας θα κάμομεν τον δείπνον εις την Καλαμάταν, εκεί οπουσί περιμένει ο Τάρταρης του Υψηλοτάτου Σατιραζάμ”. Εστάθημεν εκεί και είχον ταβούλια ή τύμπανα και λοιποί εξευκάραμεν με ταις βέργαις μας δηλαδή εγλεντούσαμεν και επίναμεν τα κιμπούτζα μας και εθεωρούσαμεν αυτούς του χορεύοντας και επίναμεν από εκείνο το δροσερώτατον ύδωρ των πηγών του Παμίσου…»
2) Κατά την Τουρκοκρατία και ιδιαίτερα κατά το φοβερό κατατρεγμό των κλεφτών το 1805 και κατά την επανάσταση πολλοί Έλληνες κρεμάστηκαν σε αυτόν από τους Τούρκους και τους άφηναν εκεί αρκετές μέρες κρεμασμένους για εκφοβισμό των περαστικών. Μεταξύ αυτών αναφέρεται ο Φορέτος Πολυχρόνης από τον Άγριλο.
3) Επιστρέφοντας ο Ιμβραήμ από το Μεσολόγγι και περνώντας από τον Άγιο Φλώρο βρήκε 6 βρέφη μέσα σε νάκες κρεμασμένες από τον πλάτανο και δεν τα πείραξε. Τα έσωσε από την πείνα μετά ο Κολοκοτρώνης. «… Ο δε Θ. Κολοκοτρώνης επήρε μόνον τους σωματοφύλακες του, τους ευρεθέντας εκεί ετράβηξεν κατά τον δημόσιον δρόμον διά της Καλάμας κατόπιν των Τούρκων, διατάξας να βαρέσουν την τρουμπέταν διά να τον γνωρίσουν και διά να ενθαρρύνει τον κόσμον επροσκάλει τους ανθρώπους να καταβούν από τα βουνά , να τους ίδη και να τους εμψυχώση. Αφού δε εφθάσαμεν εις τον Άγιον Φλώρον, εκεί είναι θέσις όπου εβγαίνει κεφαλόβρυσον και έχει και μεγάλα δέντρα διά ίσκιον εκεί ηύραμεν κρεμασμένα από τα δέντρα ως εξ παιδιά μικρά βυζαστάρικα από πέντε έως επτά μηνών το καθένα, σπαργανωμένα καθώς τα είχαν οι μάναις των. Είχαν δε αποκάμει και δεν ημπορούσαν να κλάψουν καλά είχαν περάσει τρεις ημέρες αφ’ ότου είχαν φύγει εκείθεν οι Τούρκοι Αραπάδες, οίτινες είχαν κυνηγήσει της μάναις των, αι οποίαι διά να γλυτώσουν έρριψαν τα παιδιά των. Οι δε Αραπάδες παίρνοντας από χάμο τα παιδιά τα εβαστούσαν εις τα χέρια των, και δείχνοντας αυτά εφώναζαν την μάνα του καθενός, λέγοντες: «Μαρία, Μαρία στάσου να σου το δώσω». Ήθελαν με τούτο να γελάσουν την μάνα διά να την πιάσουν, διότι ενόμιζαν, ότι θα την ζαλίση ο πόνος του παιδιού και θα σταθή. Αυτοί τα είχαν κρεμάσει από τα δέντρα το καθένα με την νάκαν του, και χάριν φιλανθρωπίας δεν τα εσκότωσαν. Το θέαμα ήταν λυπηρόν. Είχαν τα χέρια των εις το στόμα των και εβύζαιναν τα δάκτυλά των τινά δε από αυτά βυζαίνοντα εμαλάκωσαν τα δάκτυλά των τα οποία εξεπέτσωσαν και εφαγώθησαν ούτως, ώστε έβγαινε αίμα και το εβύζαινον. Αφού δε πάλι εβάρεσε την τρουμπέταν, οαρχηγός και ημείς οι άλλοι εφωνάζαμεν τον κόσμον, ο οποίος ήτο εδώ και εκεί εις τα βουνά, οίτινες γνωρίσαντες την φωνήν του Αρχηγού, κατέβηκαν άνδρες και γυναίκες και τον είδαν. Τότε ο αρχηγός τους είπε να υπάγουν πάλιν οπίσω εις τα σπίτια των, όθεν είχαν φύγει. Επήραν τα παιδιά όσων εκεί ευρέθησαν αι μητέρες εις δε τα άλλα, όσα δεν είχαν αποκάμει από την πείναν, διά να ζήσουν, έδωκαν γάλα γίδινον να φάγουν. Τι απέγιναν πλέον τα παιδιά αυτά δεν το γνωρίζομεν.
Ο Κανέλλος Δεληγιάνης στα Απομνημονεύματά του (τόμος Γ΄, σελ. 19) μας πληροφορεί ότι ο Παπατσώνης με 200 παλικάρια λίγες ημέρες πριν από τη μάχη της Δραμπάλας (6-6-1825) είχε μείνει ως οπισθοφυλακή και ήρθε σε συμπλοκή με οπισθοφυλακή του Ιμπραήμ στα «Βρoμοβρυσαίκα καλύβια». Αφού πολέμησε μια ώρα, δε μπόρεσε να αντέξει άλλο στις επιθέσεις του πολυπληθέστερου εχθρού, υποχώρησε και ενώθηκε με τους άλλους οπλαρχηγούς στη Δραμπάλα. Λέγοντας δε «Βρoμοβρυσαίκα καλύβια» εννοεί πιθανότατα τις ξερόχτιστες πετροκαλύβες που υπήρχαν στα Μακραίκα και στην περιοχή της σημερινής Βρoμόβρυσης.

4).Στα χρόνια της τουρκοκρατίας ο βοεβόδας της περιοχής πήγαινε καθημερινά στην οικογένεια Μακρή ,που έμεναν πάνω από τον Αγιο Φλώρο ,έπινε μηζυθρόγαλο και τους έπαιρνε και μερικές μηζύθρες. Ο γιος βλέποντας αυτήν την αδικία, δεν άντεξε, και τον σκότωσε με ένα στυλιάρι, κτυπώντας τον στο κεφάλι. Αμέσως έφυγαν οικογενειακά και εγκαταστάθηκαν στον οικισμό Μενανα. Εκεί υπάρχει ρεματιά με πλατάνια και συνεχίζουν να έχουν ακόμη γίδια ασκώντας από γενιά σε γενιά, την κτηνοτροφία. Έπιασαν κάποτε το παιδί και το θανάτωσαν με φρικτό θάνατο, γιατί το κρέμασαν στον πλάτανο του αγίου Φλώρου.
5).Ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ σε μια περιοδεία του στην Μεσσηνία πέρασε από τον Άγιο Φλώρο. Γοητεύτηκε από το μέγεθος και τη δροσιά του πλατάνου και παρέτεινε επί πολύ τη στάθμευση. Του παρασχέσθηκε μάλιστα γεύμα από το γνωστό πολιτικό παράγοντα του Δήμου Αμφείας Ιωάννη Θεοδωρόπουλο σε ειδική εξέδρα που είχε φτιάξει επάνω στον κόσμο του πλατάνου.
6).Επί προεδρείας στην κοινότητα Αγίου Φλώρου του Σταματέλου Σταθοπούλου είχε εγκριθεί από τη Νομαρχία Μεσσηνίας να φέρει η σφραγίδα της κοινότητας ως έμβλημα τον πλάτανο.
7).Μέχρι το 1955 διατηρήθηκε το διασκεδαστικό έθιμο του κρεμάσματος σκυλιών από τον πλάτανο την Καθαρή Δευτέρα.
Για την ηλικία του μιλούν η ιστορία και η επιστήμη. Σύμφωνα με την ιστορία υπήρχε το 1715 (υποδοχή Γιαννάκη Κουτήφαρη).
Ο δασολόγος κ. Παναγιώτης Μπαζίγος προσδιόρισε την ηλικία του με την εφαρμοσμένη «μέθοδο των τρυπανιδίων» στις 17 Οκτωβρίου 1980. Από τρία δείγματα που πήρε από τρία διαφορετικά μέρη της περιφέρειας με την τρυπάνη του PRESLER είχε τις εξής μετρήσεις:
Το πρώτο τρυπανίδιο σε μήκος 85 χιλ. είχε 19 χρόνια.
Το δεύτερο τρυπανίδιο σε μήκος 65 χιλ. είχε 20 χρόνια.
Το τρίτο τρυπανίδιο σε μήκος 83 χιλ. είχε 27 χρόνια.
Ο μέσος όρος θα μας δώσει (85+65+83): 3 = 78 χιλ. και ( 19+20+27): 3 = 22 χρόνια. Δηλαδή στα 22 τελευταία χρόνια ο πλάτανος μεγάλωσε ακτινικώς 78 χιλ. η δε διάμτρος αυξήθηκε κατά 78* 2 = 156 χιλ. Επομένως κάθε χρόνο ο πλάτανος αυξάνεται κατά 156: 22 = 7,09 χιλ. Η διάμτρος είναι 2700 χιλ. και επομένως η ηλικία θα είναι 2700: 7,09 = 380,82 χρόνια. Προσδιορίζοντας όμως την ηλικία του πλατάνου σε 381 χρόνια θα πρέπει να έχουμε την επιφύλαξη ενός σφάλματος στο ότι πήραμε την ακτινική αύξηση σταθερή και ίση με 7,09 χιλ., κάτι που μπορούμε ανεπιφύλακτα να δεχτούμε για τα 20 τελευταία χρόνια όχι όμως και για τα προηγούμενα.
Δεν αποκλείεται βέβαια ο σημερινός πλάτανος να αποτελεί παραφυάδα άλλου που είχε ζήσει στην ίδια θέση πολλούς αιώνες πριν. Ας σημειωθεί τέλος, ότι 30μ. δυτικά του μεγάλου αυτού πλατάνου φύτρωσε το 1955 άλλος και το 1980 (σε ηλικία δηλαδή 25 χρόνων) είχε ύψος 12,50 μέτρων.                                     Tου καθηγητή βιολογίας Γιάννη Δ. Λύρα  

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Κτήριο για τον Μορφωτικό Σύλλογο Πηδήματος


Στον Μορφωτικό και Πολιτιστικό Σύλλογο Πηδήματος παραχώρησε -με χρησιδάνειο- ο Δήμος Καλαμάτας το...
 Κτήριο για τον Μορφωτικό Σύλλογο Πηδήματος
οίκημα των παλιών μαγειρείων που βρίσκεται στον χώρο του πρώην Δημοτικού Σχολείου του χωριού.
Το κτίσμα -όπως ανακοινώθηκε από τον δήμο- “θα χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη των πολιτιστικών δραστηριοτήτων του Μορφωτικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Πηδήματος. Η διάρκεια της σύμβασης ορίζεται για όσο χρονικό διάστημα υφίσταται ο σύλλογος και δεν διαθέτει ιδιόκτητο κτήριο για την κάλυψη των στεγαστικών του αναγκών”.                                                  Πηγή: Ελευθερία.Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/politiki/aftodioikisi/dimoi/item/28751-kalamata-pidima-ktirio

Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο ιερέας ΝΙΚΟΛΑΟΣ Διονυσίου ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ

Κηδεύτηκε σήμερα Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 11.00 π.μ., από τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βρομόβρυσης.        .Ετών 75


Ο παπα-Νίκος καταγόταν από την Βρομόβρυση,και ήταν έγγαμος        

Αντί στεφάνων τα χρήματα δόθηκαν στα Παιδικά Χωριά SOS..που ήταν επιθυμία του ιδίου και της συζύγου Πρεσβυτέρας Ευθυμίας.
Ο Παπα-Νίκος ήταν ένας από τους λίγους εναπομείναντες ιερείς των ορεινών χωριών. Αυτοί  οι ιερείς ήταν που λειτουργούσαν τους ιερούς ναούς τις Κυριακές αλλά και τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης. Ορεινό χωριό χωρίς εκκλησία ανοικτή ( και χωρίς ιερέα κατ’επέκταση) είναι χωρίς ζωή…αφού ακόμα και τις γιορτινές μέρες, πολλοί κάτοικοι που έχουν φύγει για τις μεγάλες πόλεις επιλέγουν να ταξιδέψουν και να παραμείνουν στη γενέτειρα τους εφόσον υπάρχει εκκλησία ανοικτή για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία των Χριστουγέννων, της Ανάστασης ή της Μεγάλης Εβδομάδας ενίοτε…



Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Πέρασαν οι 16 από τους 17 απο το λύκειο Αρφαρών.

Μετά την περσινή πρωτιά του Λυκείου Αρφαρών σε επίπεδο νομού και Περιφέρειας, το σχολείο είχε και φέτος μια πολύ καλή παρουσία στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Σε σύνολο 17 μαθητών, οι 16 πέτυχαν σε σχολές και συγκεκριμένα οι 15 σε ΑΕΙ και 1 σε ΤΕΙ. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάποιοι μαθητές δεν είχαν καν φροντιστηριακή υποστήριξη.

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Τιμή νερού στο χωριό μας

 ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΥΔΡΕΥΣΗΣ
ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Θουρία, Μικρομάνη, Άνθεια, Αιθαία, Άμφεια,
Άρις, Αλώνια, Άμμος, Ανεμόμυλος, Αριοχώρι, Ασπροπουλιά,
Αρφαρά, Άγιος Φλώρος, Άγριλος, Βελανιδιά, Βρομόβρυση, Άνω βρομόβρυση
Πλατύ, Σταματινού :

Για νερό που καταναλώνεται από 0 - 40 m3 το τετράμηνο να χρεώνονται 0,1143 €/m3,
Για νερό που καταναλώνεται από 41 - 80m3 το τετράμηνο να χρεώνονται 0,2100 €/m3,

Τα πλέον των 81 m3 το τετράμηνο να χρεώνονται 0,3400 €/m3

.Ειδικά οι τιμές στους λογαριασμούς κατανάλωσης νερού θα ισχύσουν από το Α δίμηνο – Α τρίμηνο – Α τετράμηνο – Α εξάμηνο του 2013 ανάλογα με το χρονικό διάστημα έκδοσης των λογαριασμών.





Καλαμάτα 7/3/2013
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ Δ.Ε.Υ.Α.Κ.


ΑΝΔΡΕΑΣ Ν. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ



Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Πανηγύρι στο Πελεκητό Σταματινού..

Στις 28 Αυγούστου (παραμονή)  και 29 Αυγούστου  ημέρα ανάμνησης του γεγονότος της Αποτομής της Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου το Πελεκητό Σταματινού δέχεται πλήθος προσκυνητών εδώ και χρόνια στο γραφικό ξωκκλήσι, αφιερωμένο στον ΑΓΙΟ.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος έως την ηλικία των 30  χρόνων έζησε ζωή ασκητική στην έρημο,  αφιερωμένη στην προσευχή και την πνευματική ολοκλήρωση ΚΑΙ Αξιώθηκε μάλιστα να βαπτίσει τον Χριστό, τον Υιό τουΘεού.
Όταν ο βασιλιάς Ηρώδης είχε τα γενέθλιά του, είχε καλεσμένους στο βασίλειό του πολλούς τοπικούς άρχοντες της Γαλιλαίας, καθώς επίσης και διάφορα σημαντικά για αυτόν πρόσωπα. Ο βασιλιάς Ηρώδης είχε παντρευτεί παράνομα την γυναίκα του αδερφού του Φιλίππου, την Ηρωδιάδα, όπου είχε και μια κόρη την Σαλώμη. Ο Ιωάννης κατέκρινε αυτόν τον παράνομο γάμο, όπου του έλεγε: «Δεν σου επιτρέπεται να έχεις την γυναίκα του εν ζωή αδελφού σου» .
Η Ηρωδιάδα έτρεφε μνησικακία εναντίον του Αγίου Ιωάννη και ήθελε να τον σκοτώσει, αλλά δεν μπορούσε γιατί ο Ηρώδης φοβόταν τον Άγιο, επειδή ήξερε ότι ήταν άνδρας Δίκαιος και Άγιος. Ο Άγιος Ιωάννης όσα κι αν του έλεγε τον έφερναν σε μεγάλη απορία, διότι συνειδητά και υποσυνείδητα γνώριζε ότι αυτά που λέει είναι σωστά.
Η Κατάλληλη ευκαιρία παρουσιάστηκε!!!  Όταν ο βασιλιάς Ηρώδης ζήτησε να χορέψει κι άλλο προς τιμήν του αλλά και της εορτής των γενεθλίων του η κόρη της Ηρωδιάδος, η Σαλώμη, που λόγω του ιδιαίτερου κάλλους της ο Ηρώδης ήταν γοητευμένος, της είπε ότι αν συνεχίσει να χορεύει θα της χαρίσει ότι κι αν του ζητήσει, της είπε μάλιστα ότι είναι διατεθειμένος να της χαρίσει ακόμη και το μισό του βασίλειο. Η Σαλώμη τότε ρώτησε τη μητέρα της «Τι να ζητήσω;» και αυτή της είπε να ζητήσει το κεφάλι του Ιωάννη διότι τον μισούσε. Η Σαλώμη λοιπόν είπε στον Ηρώδη  «Θέλω αμέσως να μου δώσεις σ' ένα πιάτο το κεφάλι του Ιωάννου του Βαπτιστού». Τότε ο βασιλιάς λυπήθηκε, αλλά εξ αίτιας των όρκων που της έδωσε και των καλεσμένων δεν ήθελε να της αρνηθεί για να μη φανεί επίορκος. Αμέσως ο βασιλιάς έστειλε δήμιο και διέταξε να φέρει το κεφάλι του Αγίου. Ο δήμιος πήγε και τον αποκεφάλισε στη φυλακή και έφερε το κεφάλι του σ' ένα πιάτο και το έδωσε στη Σαλώμη, όπου στη συνέχεια το έδωσε στη μητέρα της.
Το Άγιο σώμα του ενταφιάστηκε με τιμές από τους μαθητές του.
Και βέβαια  ακολούθησε το πανηγύρι με λαική ορχήστρα που διοργανώνεται κάθε χρόνο στο χώρο 

των πηγαδίων, (πλήθος κόσμου άνω των 1000 ατόμων ) οπου η διασκέδαση κράτησε

 μέχρι αργά.
Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, αποχαιρετήσαμε το καλοκαίρι με ένα απο τα καλύτερα πανηγύρια της Μεσσηνίας..

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Οικογένεια Δαγρέ.

KolokotronisΜάχη τής Γράνας

Πολιορκία τής Τριπολιτσάς 

Ο Κολοκοτρώνης στα τέλη Ιουνίου κατέβηκε με το σώμα του (2.000 άνδρες) χαμηλότερα και έπιασε θέσεις αντίκρυ του Άγιου Βλάση (καλύβα Κολοκοτρώνη) μέχρι τον Άγιο Αθανάσιο. Ο ίδιος με το επιτελείο του εγκα­ταστάθηκε στον Άγιο Θόδωρα, όπου έφτιαξε ταμπούρια και καλύβες. Ο Αναγνωσταράς ανέπτυξε τη δύναμή του (1.000 άνδρες) από το Μύλο του Βράχου μέχρι τις ράχες του Θάνα. Ο Γιατράκος (1.500 άνδρες) κατέβηκε από τις Καμάρες του Νερού μέχρι το Μεσιανό Μύλο (Πετροβούνι ή Πετροβουνάκι). Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης παρέμεινε στο Χονδρό βουνό με 800 Μανιάτες ως εφεδρεία. Ο Νικηταράς έπιασε το δρόμο του Άργους και αλλά μικρά τμήματα τοποθετήθηκαν σε διάφορες άλλες επίκαιρες θέσεις. Ο Γιάννης Δαγρές (ή Νταγρές) με 500 άνδρες στάλθηκε στη θέση Μύτικα (κοντά στο χωριό Λουκά), για να ελέγχει την περιοχή της παλιάς Μαντινείας και να φράξει το δρόμο διαφυγής προς τα Καλάβρυτα.



Ο Κολοκοτρώνης, προκειμένου νά αποτρέψει τυχόν προσπάθεια των Τούρκων νά διαφύγουν προς τήν Κόρινθο, συνέλαβε τήν ιδέα της κατασκευής μιας μεγάλης οχυρωματικής τάφρου στό στενό πεδινό χώρο ανάμεσα στόν Μύτικα καί στό απέναντι ύψωμα της Καπνίστρας. Η τοποθεσία βρισκόταν σε απόσταση μιας ώρας περίπου από τήν Τρίπολη, κοντά στό χωριό Λουκά καί από τό στενό αυτό περνούσαν οι δρόμοι προς Τσιπιανά καί Καλάβρυτα. Η τάφρος (γράνα) κατασκευάσθηκε σε τρείς ημέρες από τη δύναμη του Δαγρέ καί από κατοίκους του χωριού Λουκά. Είχε μήκος λιγότερο από 2 χιλιόμετρα καί ήταν άτεχνη καί αβαθής.

Τη νύχτα της 9ης Αυγούστου 1821 βγήκε ο Κεχαγιάμπεης από τήν πύλη του Σαραγιού, με 6.000 στρατό καί βάδισε προς τό Πηγάδι της Βολυμής. Αρχικά κατευθύνθηκε νοτιοανατολικά προς Δολιανά για παραπλάνηση καί μετά στράφηκε βορειοανατολικά. Όταν έφθασε στο Ζευγολατιό, χώρισε τη δύναμή του στα δύο. Το ένα τμήμα αναρριχήθηκε στο βουνό των Βαρσών, για νά βγουν πίσω από τό χωριό Λουκά. Το άλλο τμήμα κινήθηκε στους πρόποδες της Καπνίστρας καί πέρασε από το άσκαφτο κομμάτι της τάφρου, τήν οποία εκτίμησε σαν ένα μικρό χαντάκι άνευ σημασίας. Ένα μέρος αυτού του τμήματος επιτέθηκε τά ξημερώματα κατά του Δαγρέ στην Καπνίστρα καί αφού σκότωσε εισοσιεπτά Έλληνες τον ανάγκασε νά καταφύγει καί νά κλειστεί σε μια σπηλιά (τρύπα τού Μπούρμπουνα), όπου συνέχισε νά αμύνεται. Ο αδελφός τού Δαγρέ, ο Θανάσης, δεν θέλησε νά τον ακολουθήσει στην σπηλιά, θεωρώντας βέβαιη τήν αιχμαλωσία καί είτε αυτοκτόνησε είτε σκοτώθηκε από τους Τούρκους. Η υπόλοιπη τουρκική δύναμη συνέχισε προς Λουκά, Τσιπιανά καί Πικέρνι για νά ανακαλύψει τά κρυμμένα εφόδια των χωρικών καί τά αιγοπρόβατα που ήταν στις πτυχές τού βουνού.

Ο Κολοκοτρώνης, από τον 'Αγιο Βλάση, αντιλήφθηκε τη μάχη στην Καπνίστρα καί κινητοποίησε αμέσως τά τμήματα τού Δημήτρη Δεληγιάννη (Κυνουρίτες), τού Τζανέτου Χριστοδούλου (Φαναρίτες), τού Δημήτρη Πλαπούτα (Γορτύνιοι), τού Κωνσταντίνου Παπαζαφειρόπουλου καί ολόκληρο το σώμα των Τριπολιτών υπό τους Λαγκαδινό καί Αθανάσιο Κίτζιο. Ο ίδιος έσπευσε επίσης με το τμήμα των Επτανησίων, που αποτελούσε τήν σωματοφυλακή του, ενώ έστειλε καί ένα τμήμα για νά βοηθήσει τον Δαγρέ. Αυτό το τμήμα ανάγκασε τους Τούρκους νά υποχωρήσουν προς το χωριό Λουκά καί παρέμεινε με τον Δαγρέ στην Καπνίστρα. Ο Κολοκοτρώνης στη συνέχεια εγκατέστησε μέρος της δυνάμεως των αγωνιστών στη Γράνα καί τους υπόλοιπους στους φράκτες καί τά αμπέλια, για νά περιμένουν τήν επιστροφή των Τούρκων με τά φορτία από τα χωριά. Η διάταξη σχημάτιζε ένα κεφαλαίο Γ, με το γωνιώδες εσωτερικό άνοιγμα νά αντικρίζει τη δίοδο των υπωρειών της Καπνίστρας καί το δρόμο προς τά Τζιπιανά. Είχε φθάσει μεσημέρι καί οι Τούρκοι δεν είχαν φανεί ακόμη. Ο Κολοκοτρώνης έστειλε τον υπασπιστή τού τον Φωτάκο, έφιππο προς τά εμπρός για αναγνώριση. Σε απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου από τη Γράνα ο Φωτάκος είδε μια δύναμη 100 Τούρκων ιππέων που έβοσκαν τά άλογά τους. Αυτοί οι ιππείς προφανώς δεν είχαν ακολουθήσει το στράτευμα καί το περίμεναν νά γυρίσει. Οι Τούρκοι αντιλήφθηκαν τον Φωτάκο καί τον κυνήγησαν προς τη Γράνα, όπου διαπίστωσαν τήν ύπαρξη Ελλήνων αγωνιστών. Γύρισαν αμέσως πίσω για νά ειδοποιήσουν τον Κεχαγιάμπεη.

Το τουρκικό στράτευμα εμφανίσθηκε κοντά στη Γράνα το μεσημέρι με επικεφαλής το ιππικό. Ο Κεχαγιάμπεης έστειλε ένα τμήμα πεζών στην Καπνίστρα, για να ασχοληθεί με τήν ελληνική δύναμη που ήταν εκεί καί 300 ιππείς για να περάσουν τη Γράνα, τήν οποία εκτίμησε ως ακίνδυνη για το ιππικό του. Κράτησε τους άλλους 1.000 ιππείς, για να δει τά αποτελέσματα της πρώτης επέλασης. Από πίσω ερχόντουσαν, βραδυπορούντες οι υπόλοιποι πεζοί, οι οποίοι συνόδευαν τά φορτία εφοδίων που είχαν λαφυραγωγήσει. Οι 300 ιππείς πέρασαν καλπάζοντας τη Γράνα πυροβολούμενοι υπό των Ελλήνων με απώλειες 5 νεκρούς καί 10 τραυματίες.

Ο Κολοκοτρώνης είδε ότι η δύναμη της Γράνας δεν ήταν επαρκής, για να μπορέσει να αναχαιτίσει τον καλπασμό των ιππέων καί οι ταμπουρωμένοι στους φράκτες καί τ' αμπέλια ήταν μακριά καί δεν μπορούσαν να τουφεκίζουν τους ιππείς. Κατόπιν τούτου έστειλε ενισχύσεις στη Γράνα. Ο Κεχαγάμπεης εκτιμώντας ότι θα μπορούσε να εξοντώσει τη δύναμη στην τάφρο, εξαπέλυσε τους 1.000 ιππείς από βορρά καί τους 300 από νότο. Οι Έλληνες διαμοιράστηκαν, πλάτη με πλάτη, για να αντιμετωπίσουν τον διμέτωπο αγώνα καί καλυμμένοι στη Γράνα σκόπευαν καί πυροβολούσαν γονατιστοί με άνεση ενώ οι Τούρκοι, προσπαθώντας να περάσουν τήν τάφρο δεν μπορούσαν να πυροβολούν εύκολα ούτε είχαν καλό στόχο. Η επέλαση των ιππέων είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν 50 Τούρκοι, να τραυματισθούν πολλοί καί να μην μπορέσουν να περάσουν όλοι από τήν τάφρο.

Τό απόγευμα έφθασε ο κύριος όγκος τού στρατού των Τούρκων με τά φορτία των εφοδίων φορτωμένα σέ 600 άλογα καί μουλάρια. Ο Κεχαγιάμπεης έστειλε τμήματα για να προσβάλλουν τους Έλληνες στην Καπνίστρα, στη Γράνα καί στους φράκτες καί επιχείρησε να περάσει τά φορτία με τη συνοδεία τους από τήν άσκαφτη δίοδο μεταξύ της τάφρου καί της Καπνίστρας. Το ιππικό έκανε πάλι έφοδο καί από τις δύο πλευρές. Οι Έλληνες της Γράνας με πυροβολισμούς καί σπαθισμούς σκότωσαν άλλους 80 Τούρκους ιππείς. Η μάχη γενικεύθηκε καί έγινε πλέον σώμα μέ σώμα. Τελικώς, οι άντρες τού Κεχαγιά τράπηκαν σέ άτακτη φυγή πρός τήν Τριπολιτσά, εγκαταλείποντας τήν εφοδιοπομπή μέ τό πολύτιμο γι' αυτούς φορτίο καί αφήνοντας άλλους 120 νεκρούς στό πεδίο τής μάχης..

"Μία ημέρα έμαθα από έναν Έλληνα, ότι ο Κιαμίλμπεης ετοιμάζεται μέ μιά τριακοσαριά ή πεντακοσαριά διά νά υπάγη εις τήν Κόρινθο καί έμελλε ν' απεράση από τό Μήτικα. Εγώ σάν τό άκουσα αυτό (μόλον ότι ήτον ψεύμα), εγνοιάσθηκα καί επήρα 10 καβαλαραίους καί επήγα εις τό Μήτικα διά νά ιδώ τό στράτευμα καί αντί διακόσιους Τριπολιτζόταις οπού είχα διατάξει νά μένουν εκεί δέν ευρήκα παρά τριάντα. Τούς ωμίλησαν μέ τά χαράματα καί ήλθαν καί τούς εμάλωσα διατί ήτον τόσον ολίγοι.

Ο Νταγρές μέ 200 ανθρώπους ήτον εις τά Τζιπιανά καί εις ταίς ράχαις. Τότε τούς έρριξαν μερικά τουφέκια. Εκατέβηκαν καί αυτοί, καί τούς επήρα καί επήγα εις τό χωρίον Λουκά. Έπειτα επήρα τούς 200 τού Νταγρέ καί τούς έβαλα εις τό Μύτικα αντίκρυ εις τήν Καπνίστρα καί έφκιασαν ταμπούρια. Κυττάζω τήν γήν καί ήτον εύκολο νά σκαφθή από τού Μύτικα έως εις τήν πέρα μεριά τής Καπνίστρας, όπου άφηκα τούς στρατιώτας τού Νταγρέ. Ήτον μακριά ένα μίλι καί τό μισό ήτον γράνες αμπελιών, τούς λέγω νά φτιάσωμεν μία γράνα εδώ.

Ο Κεχαϊάς εις τρείς τέσσαρες ημέραις μέ 6000 στράτευμα εβγήκε καί πλακώνει τόν Νταγρέ καί τό χαλάν αυτό τό ορδί. Τού σκότωσαν 27 καί 20 λαβωμένους. Οι Τούρκοι δέν είδαν τήν γράνα, διατί ήτον νύκτα, μόνον είδαν τήν άκρην καί είπαν: οι γκιαούριδες σύνορα κάμνουν, μοιράζουν τήν γήν. Ο Νταγρές εκλείσθη εις μία σπηλιά μέ τέσσερεις. Ευθύς σάν ήκουσα τά τουφέκια, εκατάλαβα ότι εκτύπησαν τόν Νταγρέ καί εκίνησα. Ειδοποίησα όλα τά ορδιά τά καρυτινά νά τραβούν κοντά μου καί εγώ εβγήκα μέ τόν αϊουτάντε (υπασπιστή) μου Φωτάκο εις τό Χωματοβούνι, καρσί (αντίκρυ) ς' τό Μύτικα καί μιά τριακοσαριά, οι ογλιγορώτεροι, τούς έστειλα νά πιάσουν τήν γράνα καί νά πάνε εις βοήθεια τού Νταγρέ.

Οι στρατιώτες οπού είχα στείλει εκτύπησαν τούς Τούρκους αποπάνω καί τούς ετζάκισαν καί εγλύτωσαν τόν Νταγρέ. Τό μεγαλήτερο μέρος τού τουρκικού στρατεύματος ευρίσκετο εις τού Λουκά τό χωριό καί εφόρτωναν 600 φορτώματα ζωοτροφίας. Ο Κεχαϊάς έστειλε 300 καβαλαραίους διά νά 'περάσουν τήν γράνα. Τούς εβάρεσαν οι εδικοί μας καί έπειτα τούς άνοιξαν οι εδικοί μας καί επέρασαν οι 300 Τούρκοι, εσκότωσαν 5, λαβεμένοι 10, 15 άλογα. Εγώ εδυνάμωσα τούς Έλληνας. Τότε ξεκινά ο Κεχαϊάς 1000. Οι Έλληνες εδιαμοιράσθηκαν πλάτη μέ πλάτη καί ημείς εκτυπούσαμε τούς Τούρκους οπού ήτον από τό ένα μέρος καί τούς Τούρκους από τό άλλο μέρος. Τούς εκτύπησαν τούς 1000, εσκότωσαν μιά πενηνταριά απ' αυτούς καί πολλοί λαβωμένοι.

Έπειτα ήλθε καί τό μεγάλο σώμα τών Τούρκων μέ τά φορτώματα έως 600 μουλάρια καί άλογα μέ τούς πεζούς καί καβαλαραίους. Τά φορτώματα τά είχαν εις τήν άκρη. Οι Έλληνες οπού είχα στείλει εις βοήθειαν τού Νταγρέ, τούς έφεραν πολεμώντας από πίσω κατάκαμπα. Κάμνει γιουρούσι καί η περασμένη καβαλαριά καί η απέραστη, σκοτώνουν 80 καβαλαραίους καί όλα τά φορτώματα μένουν εις τήν εξουσία τών Ελλήνων."

Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη
 

Πηγή:   Ελληνική Επανάστασις 1821, Μέρος ΙΔ'

: http://filoumenos.com/I-Istoria/I-sklabia-kai-to-1821/4562-i-poliorkia-kai-i-alosi-tis-tripolitsas.html#ixzz2dppvSK3I