Το παραγώνι (τζάκι)

Η καλύτερη παρέα, όταν βέβαια δεν έχω καμιά ανθρώπινη παρουσία δίπλα μου, είναι το τζάκι.
Είτε μου αρέσει τόσο πολύ αισθητικά.. είτε λόγω καταβολής, γιατί προέρχομαι από οικογένεια της υπαίθρου..φέρνοντάς μου εικόνες - αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας... Δεν ξέρω..ίσως και για όλες αυτές τις αιτίες, μου είναι ιδιαίτερα ευχάριστο, να κάθομαι δίπλα στο τζάκι.. Να βλέπω τα κόκκινα κάρβουνα..να ακούω τους περίεργους ήχους της φλόγας..να με απορροφούν, και να τραβάνε σαν μαγνήτης τις σκέψεις μου.
Το τζάκι ονομάζεται και εστία η παραγώνι καθώς και πυρομάχος. 
Το τζάκι, ήταν ο  χώρος συγκέτρωσης στο σπίτι. 
Ηταν ο χώρος που μαζευόταν όλη η οικογένεια.
Παλιά στα χωριά, το τζάκι ήταν η κεντρική θέρμανση του σπιτιού.
Όλα εκεί γινόντουσαν... το μαγείρεμα, ο καφές, το ψήσιμο (κάνα μεζές πάνω στα κάρβουνα, το καψάλισμα του ψωμιού με φρέσκο λαδι πάνω), το ζέσταμα του νερού στο τσουκάλι για το λούσιμο, τη μπουγάδα...και τις άλλες ανάγκες.
Τον χειμώνα έκαιγε συνέχεια, ακόμα και  τις ώρες του ύπνου, ήταν η μοναδική πηγή θέρμανσης του σπιτιού.
Τα παραμύθια, οι μύθοι και οι ιστορίες των γονιών μου  και των παπούδων μου'ρχονται στο μυαλό μου, πόσα είχα ακούσει εκεί? Τα βράδια μαζευόμασταν όλοι γύρω από το τζάκι έχοντας ο καθένας την δική του θέση στο παραγώνι.  Τα σπίτια τότε δεν είχαν την κατασκευή που έχουν σήμερα. Χαραμάδες παντού, γι αυτό, όσο πιο κοντά στο τζάκι, τόσο πιο ζεστός...
 Από μπροστά ζεστοί, και στην πλάτη μας έκοβε το κρύο, «από μπροστά πύρα και πίσω κλαδευτήρα» έλεγε ο παπούς μου.