Ευτυχισμένο το 2021.

       Ευχόμαστε το 2021 να είναι πολύ καλύτερο από το προηγούμενο. 

                     Να έχουμε όλοι μας υγεία και ευτυχία.

Παπαδοπούλου-Σταμάτη Δάφνη

 

 πρόσωπα και γεγονότα της Μεσσηνίας – 22 Νοεμβρίου 1962 πέθανε η ερευνήτρια για τον καρκίνο Παπαδοπούλου-Σταμάτη Δάφνη

Σαν σήμερα, στις 22 Νοεμβρίου 1962, πέθανε η γιατρός και ερευνήτρια για τη θεραπεία του καρκίνου Δάφνη Παπαδοπούλου-Σταμάτη που καταγόταν από το χωριό Βρωμόβρυση και είχε γεννηθεί το 1916.
Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια ειδικεύθηκε στον κλάδο της βιοχημείας στη Βιέννη. Επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέλαβε τη διεύθυνση του Αντικαρκινικού Ινστιτούτου Αθηνών. Δημοσίευσε μεγάλο αριθμό ερευνητικών εργασιών και έγινε γνωστή σε όλη την ανθρωπότητα.
Δυστυχώς οι ελληνικές αρχές την εγκατέλειψαν και σταμάτησαν να την στηρίζουν οικονομικά και ηθικά. Αυτό την ανάγκασε να φύγει εκτός Ελλάδας και να μεταβεί για επιστημονικές έρευνες σε Γαλλία, Αγγλία και Αμερική. Τα αντικαρκινικά ινστιτούτα της Αμερικής την προσέλαβαν και στήριξαν το έργο της.
Ασχολήθηκε περισσότερο με την πυρηνική ιατρική. Εργάστηκε στο ιατρικό τμήμα της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας στο Οκ Ρητζ και στη συνέχεια στο Ναυτικό Κέντρο Ιατρικών Ερευνών, όπως και στο τμήμα Πυρηνικών Ερευνών του Εθνικού Ινστιτούτου Υγιεινής στην Ουάσιγκτων.
Εκτεθειμένη συνεχώς στη ραδιενέργεια προσβλήθηκε και η ίδια από τον καρκίνο. Της συνέστησαν να διακόψει την ερευνητική δουλειά και να πάει για θεραπεία. Αρνήθηκε πιστεύοντας ότι θα πρόφταινε να ολοκληρώσει μια σημαντική επιστημονική έρευνα που θα άλλαζε τα επιστημονικά δεδομένα. Δυστυχώς δεν άντεξε και έπεσε τελικά θύμα της επάρατης νόσου στις 2 Νοεμβρίου 1962.
Η αμερικανική κυβέρνηση την τίμησε ως μεγάλη ηρωίδα της επιστήμης. Ετάφη μεγαλοπρεπώς στο Εθνικό Νεκροταφείο του Άρλιγκτον εκεί που γίνεται η ταφή των μεγάλων και ενδόξων νεκρών της Αμερικής σε ένδειξη τιμής της προσφοράς της στην επιστήμη.   Επιμέλεια: Τάσος Αποστολόπουλος

Καλά Χριστούγεννα

 Καλά Χριστούγεννα, με υγεία, αγάπη και χαρά για όλον τον κόσμο! 

Λεβέτι.

 Λεβέτι = Μεγάλο χάλκινο καζάνι που η συνήθης χρήση του ήταν να ζεσταίνουν το γάλα για να πήξει και να φτιάξουν τα διάφορα τυριά, λιώσιμο παστό, ζέσταμα νερού για πλύσιμο ρούχων, παρασκευή σαπουνιού, και κάθε άλλη εργασία του σπιτιού.

Πηγή φωτογραφίας: Στην ομορφιά που χάνεται.

Ποδόμακτρο -Το ορθογώνιο σίδερο δίπλα από τις εισόδους των παλιών σπιτιών και ποια ήταν η χρήση του.

 Οι ιστορίες από παλιά αντικείμενα πάντα μας γοητεύουν.

Περίπου έτσι είναι στο Δημοτικό Σχολείο Βρομόβρυσης, στον οικισμό Σφενδάμι
μέχρι
που το σχολείο λειτουργούσε..

Πράγματα που υπάρχουν εκεί χρόνια, τα βλέπουμε, χωρίς όμως να ξέρουμε ποια είναι η προέλευση και η χρήση τους.

Αποκλείεται να μην έχεις δει και εσύ, έξω από παλιά σπίτια και κτίρια, δίπλα από την

 είσοδο, ένα ορθογώνιο σίδερο.

Σαν παιδί, θα έχεις ανέβει πάνω του ή θα έχεις σκοντάψει σε αυτό.

Αυτή η σιδερένια ορθογώνια λάμα που είναι βιδωμένη στο έδαφος δεν είναι καθόλου 

τυχαία.

Είχε έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης κάποτε και κρύβει μεγάλη ιστορία.

Το σίδερο, λοιπόν, αυτό ονομάζεται ποδόμακτρο ή ξελασπωτήρας εξώπορτας.

Η λέξη «ποδόμακτρο» προέρχεται από το πόδι και το μάκτρον, όπου μάκτρον είναι 

οτιδήποτε χρησιμοποιούμε για να σκουπιστούμε.

Υπήρχε έξω από όλα τα σπίτια, δίπλα από την πόρτα, στο έδαφος και η χρήση του ήταν πολύ πρακτική για την εποχή.

Εκεί καθάριζαν οι άνθρωποι τα παπούτσια και τις σόλες τους από τις λάσπες πριν μπουν 

στο σπίτι.

Όταν ακόμη οι δρόμοι των πόλεων ήταν χωμάτινοι, ο ξελασπωτήρας ήταν απαραίτητος.

Οι τεχνίτες και οι σιδηρουργοί δημιουργούσαν μάλιστα πρωτότυπα και καλαίσθητα σχέδια 

και σχήματα, ώστε να ταιριάζουν με τα ωραία, αρχοντικά σπίτια.

Το διακοσμητικό αυτό πλέον θεωρείται ρετρό αλλά κοσμεί ακόμη πολλά vintage ή νεοκλασσικά σπίτια που έχουν ανακαινισθεί.

Ήταν σε χρήση ακόμη και μέχρι τη δεκαετία του 1950. 

Πλέον τα περισσότερα είναι σκουριασμένα, να θυμίζουν μια άλλη, περασμένη εποχή.

Πηγή:News one.

Σύσκεψη για το δρόμο Άνω Αρφαρά – Πελεκητό και την υδροδότηση της Πολιανής

 Σύσκεψη μεταξύ υπηρεσιακών παραγόντων του Δήμου και της ΔΕΥΑΚ, πραγματοποιήθηκε στο Γραφείο του Αντιδημάρχου Νίκου Μπασακίδη, με θέμα την υλοποίηση των έργων της Ασφαλτόστρωσης του δρόμου Πελεκητό – Άνω Αρφαρά και της υδροδότησης της Κοινότητας Πολιανής.

Στη σύσκεψη, στην οποία συμμετείχαν και εκπρόσωποι των Ανάδοχων Εταιρειών, εξετάστηκαν ιδίως, θέματα συντονισμού μεταξύ των δύο παρεμβάσεων στην κοινή περιοχή ώστε η υλοποίησή τους να εξελιχθεί απρόσκοπτα. Τις επόμενες ημέρες θα ξεκινήσουν τα χωματουργικά για το δρόμο και σε επόμενο στάδιο θα αρχίσει η κατασκευή του αγωγού ύδρευσης επί του ιδίου τμήματος.

Παράλληλα, η εργολαβία για τον αγωγό ύδρευσης θα ξεκινήσει από διαφορετικό σημείο.

Εκτιμάται ότι στο δρόμο θα πέσει το ασφαλτικό την άνοιξη.

Πηγή: Δήμος Καλαμάτας.

Ήξερες ποια είναι η ιστορία του Καλαματιανού Χορού;

Ο καλαματιανός είναι ο πιο γνωστός και πιο αγαπητός χορός στην Ελλάδα και παντού όπου υπάρχουν Έλληνες. Είναι μια μεγάλη προσφορά της Καλαμάτας στο νεοελληνικό πολιτισμό.
Ο Συρτός ή Καλαματιανός είναι ο πιο γνωστός παραδοσιακός χορός που χορεύεται σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, µε μικρές παραλλαγές στις διάφορες περιοχές. Φαίνεται πως είναι ο αρχαίος «όρµος», όπως τον ονομάζει ο Λουκιανός και προέρχεται από πολύ παλιά εποχή. Κι αυτό, γιατί οι απεικονίσεις χορών σε διάφορα αρχαία αγγεία και τοιχογραφίες έχουν πολλά από τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα.
Από τα κύρια χαρακτηριστικά του Καλαματιανού Χορού είναι η σεμνότητα στις χορευτικές κινήσεις και η αρχαία λατρευτική καταγωγή του. Για τη σεμνότητα και την αρμονικότητα, η εκτέλεση του συρτού χορού γίνεται από πολλούς μαζί χορευτές και χορεύτριες, που είναι πιασμένοι από τα χέρια και χορεύουν σε σχήμα κύκλου. Διαπιστώνει κανείς ότι είναι ένας χορός «κυκλικός» ή «κύκλιος», όπως οι ανάλογοι αρχαίοι ελληνικοί χοροί. Ο πρώτος του χορού, ο κορυφαίος, λέγεται σήμερα «μπροστινός» και είναι αυτός που «σέρνει το χορό». Είναι ο μόνος, που αυτές τις στιγμές έχει ιδιαίτερη τιμή, αλλά και ο μόνος που μπορεί να έχει χορευτικές πρωτοβουλίες, που οι άλλοι πρέπει να παρακολουθούν και να ακολουθούν. Τον «μπροστινό» διαδέχονται κάθε τόσο άλλοι, και έτσι όλοι οι χορευτές αλλάζουν στην τιμητική θέση και στις χορευτικές πρωτοβουλίες, έχοντας έτσι την ευκαιρία να επιδείξουν τις χορευτικές τους ικανότητες.

Η ιστορία του χορού
Ο καλαματιανός χορός είναι ο σπουδαιότερος από τους συρτούς χορούς που όλοι τους είναι αρχαίοι ελληνικοί χοροί και είναι χαρακτηριστικός ιδιαίτερα για την αρμονία του, την ποικιλία του, ακόμα και τη λατρευτική καταγωγή του και βέβαια για τον απευθείας δεσμό του με την τελετή και το βαθύτερο νόημα του γάμου. Ένα άλλο, όμως, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καλαματιανού χορού είναι η μεγάλη μελωδική ποικιλία που παρουσιάζει. Πολλές φορές, είναι τονισμένος πάνω στη σπάνια μουσική κλίμακα των 7/8, ένα μουσικό μέτρο, που είναι, κατά κύριο λόγο, ελληνικό στην καταγωγή και που βρίσκεται και σε άλλους νεοελληνικούς χορούς.
Η πρωτοτυπία, όμως, στον καλαματιανό χορό είναι ότι οι τρεις μετρικές κινήσεις, που είναι οι βασικές του ρυθμού και που με αυτές «κρατιέται» ο χρόνος του χορού, δεν είναι ισόχρονες, όπως θα περιμέναμε. Αντίθετα, η πρώτη από αυτές έχει μεγαλύτερη διάρκεια ένα όγδοο, από όση έχουν οι δύο επόμενες. Καθώς, λοιπόν, μπαίνουν μέσα στο βασικό αυτό μοτίβο οι άλλες μελωδικές ποικιλίες και παραλλαγές, γίνονται αιτία για πολλές μουσικές διαφοροποιήσεις, που ακολουθούν η μια την άλλη και γεννούν χρωματισμούς, που χάρη σε αυτούς ο καλαματιανός χορός παρουσιάζεται να έχει και να εκφράζει όχι μόνο μια διαρκή ποικιλία και ευχαρίστηση, αλλά και μιαν αιώνια νεανικότητα, που φαίνεται γεμάτη από αισιόδοξη ψυχολογία για την αντίληψη και το νόημα της ζωής.

Τα βήματα του Καλαματιανού είναι τα εξής:
1: Το δεξιό πόδι, βήμα δεξιά
2: Το αριστερό πόδι βήμα αριστερά.
3: Το δεξιό πόδι βήμα δεξιά.
4: Το αριστερό πόδι βήμα δεξιά
5: Το δεξιό πόδι βήμα δεξιά.
6: Το αριστερό, δεξιά με δάχτυλα στο κέντρο.
7: Το δεξί πόδι δεξιά, με δύναμη.
8: Το αριστερό με βήμα δεξιά, διασταυρώνεται με το δεξιό και πατά δυνατά στα δάχτυλα ενώ συγχρόνως γίνεται άρση του δεξιού πίσω, ελαφρώς λυγισμένου.
9: Το δεξιό πόδι πατά πάλι δυνατά στη θέση του
10: Το αριστερό πόδι, βήμα αριστερά (αντίθετα)
11: Το δεξί με βήμα αριστερά διασταυρώνεται με το αριστερό και πατά δυνατά στα δάχτυλά του, ενώ συγχρόνως γίνεται άρση του αριστερού πίσω, ελαφρώς λυγισμένου.
12 : Το αριστερό πατά δυνατά στη θέση του και γίνεται ελαφριά άρση του δεξιού.

Πηγή:koukkounara.blogspot.com

"Κουράγιο Νικήτα... "

Στις 25 Σεπτεμβρίου 1849 έφυγε από την ζωή ο Στρατηγός Νικήτας Σταματελόπουλος ή όπως θα τον θυμόμαστε ΟΛΟΙ όσοι είμαστε Έλληνες, "Νικηταράς ο τουρκοφάγος"..
Ανιψιός του Κολοκοτρώνη, έσπασε πάρα πολλά σπαθιά σφάζοντας τούρκους, δοξάστηκε στα Δερβενάκια και στο Αγιονόρι ενώ κυνηγήθηκε και φυλακίστηκε όπως οι περισσότεροι καπεταναίοι από την αντιβασιλεία των Αρμανσμπεργκ και Μαουερ.. Αποφυλακίστηκε μισότυφλος και κατέληξε ζητιάνος.. Το 1843 αποκαταστάθηκε λαμβάνοντας το βαθμό του υποστράτηγου και μια πενιχρή σύνταξη.. Τελευταία του επιθυμία να ταφεί δίπλα στο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη..

Τι είναι το πρόσφορο και πως φτιάχνεται;

 

ΠΡΟΣΦΟΡΟ: Τι συμβολίζει το πρόσφορο; Ποιος μπορεί να φτιάξει πρόσφορο; Τα πρόσφορα από έναν φούρνο, μπορούν να δοθούν στην εκκλησία; Τι προϋποθέσεις χρειάζεται για να φτιάξει κάποιος πρόσφορο.

Τι λέμε κατά την διάρκεια της παρασκευής του προσφόρου; Άνδρας ή γυναίκα μπορεί να φτιάξει πρόσφορο; Γιατί ονομάζεται πρόσφορο και όχι ψωμί; Πότε πηγαίνουμε πρόσφορο στην εκκλησία; Μαζί με το πρόσφορο τι άλλο πηγαίνουμε στην εκκλησία;

Το πρόσφορο είναι το ψωμί ή αλλιώς ο άρτος που προσφέρουν οι άνθρωποι στην εκκλησία, ώστε να γίνει το Σώμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Το πρόσφορο μπορεί να φτιαχτεί από ευσεβείς χριστιανούς ή μοναχούς ή μοναχές και λόγω του ότι το προσφέρουν στον Θεό, στην Εκκλησία, ονομάζεται πρόσφορο. Από αυτό το ψωμί, δηλαδή το πρόσφορο, θα βγει το κέντρο του που γράφει Ιησούς Χριστός Νικά (ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ) και αυτό θα μετατραπεί σε Σώμα του Κυρίου μας κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, όπου από αυτό θα Κοινωνήσουν οι πιστοί.
Το πρόσφορο περιέχει επίσης τη μερίδα της Παναγίας με τα γράμματα Μ και Θ, δηλαδή Μήτηρ Θεού. Η τριγωνική μερίδα της Παναγίας τοποθετείται δεξιά του Αμνού στο Δισκάριο και από τα εννέα τριγωνάκια που βρίσκονται στο δεξί μέρος του προσφόρου, βγαίνουν οι μερίδες των αγγέλων και όλων των αγίων και τοποθετούνται αριστερά του Αμνού. Το υπόλοιπο πρόσφορο που θα απομείνει κόβεται αντίδωρο και δίνεται σε όσους δεν πάρουν το Δώρο. Το Δώρο είναι ο Χριστός που βρίσκεται μέσα στο Άγιο Δισκοπότηρο, μαζί με τον οίνο που προσφέρει ο πιστός, όπου και εκείνο μετατρέπεται σε Αίμα Κυρίου.
Για την παρασκευή του προσφόρου χρειάζονται ειδικά σκεύη και τα οποία χρησιμοποιούνται μόνο για το πρόσφορο. Δεν επιτρέπεται τα σκεύη αυτά να χρησιμοποιούνται για άλλες εργασίες, διότι αυτό που θα παραχθεί, δηλαδή το πρόσφορο είναι για τον Θεό. Αυτός που θα φτιάξει πρόσφορο πρέπει να είναι αγνός. Είτε άνδρας είτε γυναίκα πρέπει να ζει κοντά στον Χριστό. Αν είναι ανύπαντρη γυναίκα πρέπει να ζει εν παρθενία, το ίδιο και ένας άνδρας που δεν έχει νυμφευθεί.

Την ίδια μυστηριακή ζωή πρέπει να έχει και ο άνδρας που είναι νυμφευμένος, αλλά και η γυναίκα που είναι παντρεμένη. Διότι ο άνθρωπος που θα φτιάξει πρόσφορο δεν μπορεί να έχει σαρκικά αμαρτήματα ή να ζει ασώτως και μετά να προσφέρει στον Θεό. Όπως τα σκεύη είναι καθαρά και χρησιμοποιούνται μόνο για το πρόσφορο, έτσι και ο άνθρωπος πρέπει να ζει μυστηριακή ζωή και όσο μπορεί να είναι αγνός όταν προσφέρει κάτι προς τον Θεό και πολύ περισσότερο το πρόσφορο που πρόκειται να γίνει το Σώμα του Ιησού Χριστού.  Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας.

Έκτορα, καλωσήρθες στην οικογένεια της ΑΕΚ!

Ακόμα ένας προβιβασμός για αθλητή των Ακαδημιών της ΑΕΚ, με τον Έκτορα Καμαρινόπουλο να εντάσσεται στο ανδρικό τμήμα της ομάδας εν όψει της νέας σεζόν.

Συμβόλαιο… προβιβασμού υπέγραψε ο 15χρονος κεντρικός με την Ένωση, εν όψει της επιστροφής της ομάδας στη δράση μέσα από την Pre League.

Έτσι, γίνεται ακόμα ένας αθλητής που από ανδρώθηκε στις ακαδημίες της ΑΕΚ και πλέον στελεχώνει την ανδρική ομάδα.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Η ΑΕΚ βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την προώθηση του Έκτορα Καμαρινόπουλου από την Ακαδημία Βόλεϊ του Συλλόγου στην ανδρική ομάδα. Ο 15χρονος (04/06/2005) κεντρικός, ύψους 2,03 μ., θα ενισχύσει την ανδρική ομάδα τη νέα σεζόν, αποτελώντας φυσικά μέλος και των τμημάτων υποδομής του “Δικεφάλου”.

Ο Έκτορας Καμαρινόπουλος αγωνίζεται τους τελευταίους μήνες στην Ακαδημία της ΑΕΚ, έχοντας αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις στην ομάδα Παίδων, και πλέον θα ενισχύσει και την ανδρική ομάδα. Παράλληλα, την περασμένη αγωνιστική περίοδο κλήθηκε σε κλιμάκια της Εθνικής ομάδας για τα παιδιά με έτη γέννησης 2005-2007.

H συμφωνία του αθλητή με την ΑΕΚ επισημοποιήθηκε στα Γραφεία του Συλλόγου, όπου τον υποδέχθηκε ο Team Manager του τμήματος, Μάνος Μακρής, ο οποίος του ευχήθηκε κάθε επιτυχία.

Twitter

Πανελλήνιες 2020

 Τις θερμότερες ευχές μας σε όλους τους επιτυχόντες για καλές σπουδές και καλή σταδιοδρομία στη ζωή τους.

Ευχόμαστε πάντα να έχουν υγεία πάνω απ όλα και τύχη σε όποια επιλογή και αν κάνουν. Να είναι δυνατοί και μαχητές όπως αξίζει στα Ελληνόπουλα. Ας καταφέρουν αυτοί να διορθώσουν τα κακώς κείμενα της δικής μας γενιάς και ας γίνουν άξιοι συνεχιστές της ιστορίας μας. Ας γίνουν τα φώτα που θα λάμψουν και πάλι μεταδίδοντας τις τέχνες, τις επιστήμες και τον πολιτισμό σε όλο τον κόσμο όπως οι προγονοί μας. Καλή δύναμη παιδιά μας.

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ.

Η Τελική Σύγκρουση .Ό Τιμημένος Θάνατος και η Αιώνια Δόξα

Η τύχη, της μάχης αντιστρέφεται ραγδαία με την άφιξη των «αθανάτων» στα νώτα των επιζώντων Ελλήνων. Πολεμώντας μέχρι τη στιγμή εκείνη σε ένα μέτωπο, οι καταπονημένοι οπλίτες παρέμεναν αδιαμφισβήτητοι νικητές. τώρα όμως αναγκάζονται να συμπτυχθούν, με επιτυχία παρ’ όλα ταύτα, προς τη στενή δίοδο των Θερμοπυλών. περνούν το τείχος των Φωκέων και παρατάσσονται ελάχιστα πίσω του σε ένα μικρό λόφο, τον Κολωνό.

Με κυκλική διάταξη, προκειμένου να διατηρούν επαφή με όλα τα μέτωπα, αποφασίζουν να δώσουν εκεί την τελική μάχη με όσα όπλα τους απέμεναν, ένώ ό 60χρονος Βασιλιάς καί Αρχιστράτηγος Λεωνίδας έχει πέσει ηρωικά πολεμώντας στήν πρώτη γραμμή ώς συνήθιζαν πάντοτε οί Βασιλείς τής Σπάρτας .Οί Έλληνες δίνουν τήν ύστατη μάχη ,πολεμώντας ακόμα με τα χέρια ή τα δόντια. Αλλά ακόμα και χωρίς όπλα προκαλούν τρόμο στον εχθρό. Τόσο οι Πέρσες που επιτίθεντο κατά μέτωπο όσο και οι επίλεκτοι «αθάνατοι» που έφθασαν από την Ανοπαία δεν τόλμησαν να πλησιάσουν για μάχη εκ του συστάδην. Πρώτα γκρέμισαν το τείχος των φωκέων, τους κύκλωσαν από όλα τα σημεία και τους χτυπούσαν με ακόντια και με βέλη έως τη στιγμή που έπεσαν νεκροί και οι τελευταίοι. ετσι τέλειωσε η μάχη.

Άν ό <<Τραχίνιος στήν καταγωγή Εφιάλτης ό Ευρυδήμου δέν τούς είχε υποδείξει τήν Ανοπαία Ατραπό >>θά είχαν χάσει τό πλεονέκτημα τής πολυάριθμης στρατιάς τους.Θά αναγκάζονταν νά μετακινηθούν άμεσα στίς επόμενες δύο μέρες τό αργότερο ελείψει παροχών τροφοδοσίας καί ύδατος.Θά άρχιζαν νά υποφέρουν φυσικά καί από ασθένειες διαφόρων ειδών .

Έτσι θά υπήρχε καί ενίσχυση των δυνάμεων μέ άλλα αγήματα καί στρατό ,καί θά είχε βρεθεί σέ μεγάλο αδιέξοδο μέ τό τεράστιο στράτευμά του ,όπως αναφέρουν ειδικοί σχολιαστές μαχών καί ιστορικοί .
Αναγκαζόμενος νά μετακινηθεί καί νά υποχωρήσει.
Έτσι οί Έλληνες θά είχαν τεράστιο πλεονέκτημα καί χρόνο.

Δεν γνωρίζουμε τις Ελληνικές απώλειες κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ημερών της μάχης. Είναι ωστόσο απίθανο οι απώλειες αυτές να ήταν της τάξης των 3.000 ανδρών. Σύμφωνα με μελετητές της μάχης,η αναφορά του Ηροδότου είναι εξωπραγματική και υπολογίζουν τις απώλειες των Ελλήνων στις 2.000 περίπου.

Η μάχη των Θερμοπυλών λοιπόν αποτελεί μια από τις πλέον γνωστές και σημαντικές μάχες στην παγκόσμια ιστορία.Από στρατηγική άποψη, η κατάρρευση της γραμμής άμυνας των Θερμοπυλών ήταν μια βαριά, αλλά ένδοξη ήττα για τους Έλληνες οι οποίοι αν δεν προδίδοντο και άντεχαν ακόμα μερικές μέρες, οι Πέρσες θα είχαν αναγκαστεί να υποχωρήσουν λόγω έλλειψης φαγητού και νερού. Η Ελληνική άμυνα σκόρπισε τον τρόμο στον Περσικό στρατό και ταυτόχρονα, με την αμυντική προσπάθεια, κέρδισε πολύτιμο χρόνο ώστε να κριθεί ο πόλεμος στη θάλασσα,μετά ένα μήνα, στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Ο Σπαρτιατικός στρατός ήταν πράγματι αήττητος. Δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να γυρίσει την πλάτη στον εχθρό, να φύγει νικημένος από το πεδίο της μάχης και να αφήσει τους Πέρσες να περάσουν ανενόχλητοι από τα στενά. Οι Σπαρτιάτες, υπακούοντας στους νόμους της πατρίδας τους, δέν έδειχναν τίς πλάτες τους ποτέ.Δέν εγκατέλειπαν τό επιλεγμένο σημείο διεξαγωγής μιάς μάχης.Το "ή ταν ή επί τας" ήταν χαραγμένο στην ψυχή τους από τα παιδικά τους χρόνια και είχε έρθει η ώρα το δοξάσουν. Ζούσαν γιά νά πεθάνουν τιμημένοι στήν μάχη,γιά τίς αξίες τού πολιτισμού τους καί τό πνεύμα του μαχητή .Δέν τούς φόβιζε ό θάνατος.Τόν είχαν ξεπεράσει από έφηβοι ακόμα .

Οι Σπαρτιάτες θεωρούσαν ηθικό πλεονέκτημα καί υποχρέωσή τους να μάχονται για την πατρίδα και να πεθαίνουν γι' αυτήν. Οι Θεσπιείς μέ τήν σειρά τους, έχοντας εξασφαλίσει καί στείλει στήν Πελοπόννησο τά γυναικόπαιδά τους άμαχους καί τους υπόλοιπους οπλίτες τους τους ,αν και φυσικά δεν ήταν υποχρεωμένοι με κανέναν τρόπο, προσφέρθηκαν εθελοντικά να θυσιαστούν και συνεπώς επέδειξαν ανδρεία , προσφέροντας με δική τους θέληση τον εαυτό τους για την πατρίδα. Ξέροντας πώς ή πόλις τους ήταν ήδη καταδικασμένη νά καεί απ’ άκρη σ’άκρη όπως καί έγινε.Μέχρι και σήμερα, η θυσία του Λεωνίδα και των αντρών του στις Θερμοπύλες, αποτελεί λαμπρό παράδειγμα ηρωισμού και αλτρουισμού παγκοσμίως.

Η θυσία αυτή έγινε αντικείμενο εξύψωσης ηθικού πολλών στρατών από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική εποχή μέχρι σήμερα. Αρχαίοι και νεώτεροι συγγραφείς έχουν χρησιμοποιήσει την μάχη των Θερμοπυλών ως εξαιρετικό παράδειγμα ανδρείας, αυτοθυσίας και άκαμπτης πίστης ενάντια σε δυσμενείς περιστάσεις. Οι επιδόσεις που επέδειξαν οι αμυνόμενοι της μάχης των Θερμοπυλών, κάτω από αντίξοες συνθήκες, έχουν χρησιμοποιηθεί ως αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης και σχολιασμού σε θέματα εκπαίδευσης, εξοπλισμού στρατού, εκμετάλλευσης των φυσικών τοποθεσιών.
Ό Λεωνίδας πέρα από γενναίος Βασιλιάς υπήρξε μεγάλος Στρατηλάτης Πολέμαρχος τών συμμαχικών δυνάμεων τής Πελοποννήσου.Απεγκλώβισε μέρος τού αγήματος τών Πελοποννησιακών δυνάμεων ,ώστε νά αποτελέσουν δεύτερο κύμα αντίστασης μέ τους άλλους Πελοποννησίους στόν Ισθμό(θά ήταν ή τελική μάχη).Έτσι ό Ξέρξης θά είχε στόν Ισθμό περισσότερους οπλίτες έκ του συστάδην νά αντιμετωπίσει .Καί όπως λένε αναλυτές ήταν σίγουρος πώς θά έχανε τήν τελική μάχη ό Πέρσης βασιλιάς.Τό πλεονέκτημα της Τακτικής υποχώρησης γιά δεύτερο κύμα αντίστασης .
Παράγοντες, που με την σωστή χρήση τους αποτελούν πολλαπλασιαστές ισχύος στο πεδίο της μάχης. Το πρότυπο ηρωισμού που αντιπροσωπεύει ο Λακεδαιμόνιος βασιλιάς Λεωνίδας έμεινε διαχρονικό, ενώ αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες και συγγραφείς. Η απάντηση του, "Μολών Λαβέ" έμεινε αθάνατη στην παγκόσμια ιστορία, χαρίζοντας του υστεροφημία ως πρότυπο γενναιότητας, θεματοφύλακα πάτριων αρχών, νόμων και καθήκοντος.

ΜΝΗΜΕΙΑ - ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ

Μετά την αποχώρηση των Περσών από τις Θερμοπύλες,οι Έλληνες, έθαψαν τους νεκρούς της μάχης. Αυτοί που με τα επιγράμματα και τις στήλες τίμησαν τους πεσόντες και πιθανώς αυτοί που τους έθαψαν, ήταν οι Αμφικτύονες που τότε είχαν την έδρα τους στην Ανθήλη (Πυλαία) (μετέπειτα μεταφέρθηκε στους Δελφούς). Έτσι τις τιμές δεν τις απένειμε μία ορισμένη πόλις, αλλά οι εκπρόσωποι του Πανελληνίου. Προς τιμή των ανδρών αυτών που έπεσαν μαχόμενοι και των άλλων που φονεύθηκαν πριν φύγουν τα τμήματα που έδιωξε ο Λεωνίδας, χαράχθηκαν επιγράμματα από τον Σιμωνίδη τον Κείο.

"Μυρίασιν ποτέ τήδε τριηκοσίαις εμάχοντο εκ Πελοποννήσου χιλιάδες τέτορες"(τεσσαρες).

(Εδώ κάποτε πολεμούσαν με τριάντα μυριάδες τέσσερις χιλιάδες Πελοποννήσιοι).

Στο λόφο του Κολωνού στον οποίο θάφτηκαν ο Λεωνίδας και οι 300 :

"Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι"

(Ξένε,να πεις στους Λακεδαιμόνιους ότι είμαστε εδώ θαμμένοι υπακούοντες στους νόμους εκείνων).

Επίσης τοποθετήθηκε στον Κολωνό από τους Αμφικτύονες προς τιμή του Λεωνίδα, λίθινο άγαλμα λονταριού, το οποίο δε σώζεται σήμερα, με επίγραμμα του Σιμωνίδη:

"Θηρών με κράτιστος εγώ,θνητών δ'ον εγώ νυν φρουρώ,τώδε τάφω,λαϊνώ εμβεβαώς.
Αλλ'ει μη θυμόν τε Λέων εμόν όνομα τ'είχεν,ουκ αν εγώ τύμβω τωδ'επέθηκα πόδας "

(Από τα θηρία,εγώ είμαι ο πιο γενναίος.Από τους θνητούς, αυτός που τώρα φυλάω στον τάφο που στέκω. Διότι αν ο Λεωνίδας δεν είχε την ψυχή μου, όπως έχει το όνομα μου, σ'αυτόν τον τάφο, δεν θα πατούσα τα πόδια μου).

ΑΘΑΝΑΤΟΙ 

Πηγή:

Ήθη και Έθιμα Πελοποννήσου

Μεταμόρφωση του Σωτήρος: τί γιορτάζουμε σήμερα

Προσθήκη λεζάντας

Η Μεταμόρφωση του Χριστού επάνω στο όρος Θαβώρ έγινε λίγο προ του Πάθους Του, και συγκεκριμένα σαράντα ημέρες πριν πάθει και σταυρωθεί.

Άλλωστε, ο σκοπός που συνέβη η Μεταμόρφωση, ήταν να στηριχθούν οι Μαθητές στην πίστη ότι αυτός είναι ο Υιός του Θεού και να μη κλονισθούν για όσα θα έβλεπαν τις ημέρες εκείνες. Στα τροπάρια της Εκκλησίας φαίνεται αυτή η αλήθεια. Σε ένα ψάλλουμε: «Προ του τιμίου σταυρού σου και του πάθους, λαβών ους προέκρινας των ιερών μαθητών προς το Θαβώριον Δέσποτα, ανήλθες όρος».

Και στο Κοντάκιο της εορτής λέγεται: «…ίνα όταν σε ίδωσιν σταυρούμενον το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον τω δε κόσμω κηρύξωσιν ότι συ υπάρχεις αληθώς του Πατρός το απαύγασμα». Επομένως, κανονικά η Μεταμόρφωση του Χριστού έπρεπε να εορτάζεται τον μήνα Μάρτιο, ανάλογα με το πότε εορτάζεται κάθε χρόνο το Πάσχα.

Επειδή, όμως, ο χρόνος αυτός συμπίπτει με την περίοδο της Τεσσαρακοστής και δεν θα μπορούσε να εορτασθεί πανηγυρικά, γι’ αυτό η εορτή μεταφέρθηκε την 6ην Αυγούστου. Η ημερομηνία αυτή δεν είναι τυχαία, αφού προηγείται σαράντα ημέρες από την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβίου), η οποία είναι σαν την Μ. Παρασκευή.

Ουσιαστικά όταν κάνουμε λόγο για Μεταμόρφωση εννοούμε ότι έδειξε την δόξα της θεότητός Του, που την κρατούσε αφανή στο φαινόμενο σώμα, επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να την αντικρύσουν.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα πει ότι ο Χριστός δεν έδειξε ολόκληρη την θεότητα, αλλά μια μικρή ενέργειά της. Και αυτό ο έκανε αφ’ ενός μεν για να πληροφορήσει για το ποια είναι η θεϊκή δόξα της Βασιλείας, αφ’ ετέρου δε από φιλανθρωπία, ώστε να μη χάσουν και την ζωή τους ακόμη, βλέποντας ολόκληρη την δόξα της θεότητος.

Γι’ αυτό, το μυστήριο της Μεταμορφώσεως είναι και αποκάλυψη της Βασιλείας, αλλά και έκφραση της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού.

Πηγή: dogma.gr

Έφυγε από τη ζωή ο Ιωάννης Κων Βανικιώτης

Έφυγε από τη ζωή ο Ιωάννης Κων Βανικιώτης στις 19 Ιουλίου 2020 σε ηλικία 72 ετών.

Η κηδεία του έγινε σήμερα στη Βρομόβρυση

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του καλό καλό παράδεισο 

Εφυγε απο τη ζωή ο Δημήτριος Ηλία Θλιμμένος

Έφυγε από τη ζωή σήμερα ο Δημήτριος Ηλία Θλιμμένος ετών 86 και η κηδεία του θα γίνει  αύριο Τρίτη και ώρα 18:00  στην Βρομόβρυση.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Πελοπόννησος /Μοριάς.Από πού κρατά ή σκούφια της .

Η Πελοπόννησος όπως το λέει και το όνομά της, είναι το νησί του Πέλοπα.Βασιλιά τής αρχαίας F-αλείας στήν αχαιοδωρική καί (Ηλείας) στήν Αττική διάλεκτο. Ονομαζόταν καί Απία γή .Ο Άπις ήταν μυθικός βασιλιάς της Πελοποννήσου . Ήταν βασιλιάς του Άργους και επί βασιλείας του η Πελοπόννησος λεγόταν Απία ή και Απίη. Οι δε κάτοικοί της λέγονταν Απιείς, ή Απιδονήες, ή και Απιδόνες. Φέρεται ως ένας από τους πρώτους νομοθέτες των Ελλήνων.
Βλέποντας το χάρτη είναι η νοτιότερη χερσόνησος της Eυρώπης. Για τον Όμηρο είναι το Aχαϊκό Άργος. Μόνο μια στενή λωρίδα γης τη συνδέει σαν ομφάλιος λώρος με τη Στερεά Ελλάδα. Εδώ, όμως, το 1893 κατασκευάστηκε η διώρυγα της Κορίνθου και μετέτρεψε την Πελοπόννησο σε πραγματικό νησί, όπως τά προϊστορικά χρόνια. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν και Πελασγία, από τον Πελασγό, μυθικό γενάρχη των πρώτων Ελλήνων Πελασγών από όπου αναδύθηκαν οί υποφυλές μας.

Η Πελοπόννησος από τα μυκηναϊκά της χρόνια, είχε ως κέντρο το ανάκτορο του Αγαμέμνονα στις Μυκήνες και αποτελούσε περιοχή ενιαία πολιτικά αλλά και πολιτιστικά. Ονομάστηκε και Mοριάς πρό αλλά καί κατά τα μεσαιωνικά χρόνια, έως και σήμερα. Ή καταγωγή της λέξης «Μοριάς» μας είναι γνωστή.
Πήρε αρχικά αυτή τήν ονομασία από τόν Μόριο Δία (τό Ιερό του στήν αρχαία Ολυμπία) κ’ τις ΜΟΡΕΣ τις Σπαρτιάτικες φάλαγγες οπλιτών, ίδιας ρίζας με το «μόριον», το τμήμα συνόλου καί την ροή μοίρα .
Η Πελοπόννησος διαθέτει μνημεία όλων των εποχών και εδώ μπορείς να έλθεις σε επαφή με το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι της ελληνικής γης, της νέας μας ιδιοσυγκρασίας αλλά και της μακραίωνης ταραγμένης ιστορίας όλου του Ελληνισμού.
Κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια και είναι η ιστορική και πρωταρχική κοιτίδα του ελληνισμού . Σε αυτήν αναπτύχθηκε ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός και εδώ κατοίκησαν και τα τρία κυριότερα ελληνικά φύλα: Αχαιοί, Ίωνες και Δωριείς. Στην Πελοπόννησο βρίσκονται και οι σπουδαιότερες ελληνικές πόλεις-κράτη, όπως η Σπάρτη, η Κόρινθος και το Άργος.

Αποτέλεσε θέατρο των περισσότερων πολεμικών συγκρούσεων, που έγιναν στον ελληνικό χώρο, με κορυφαία ιστορικά γεγονότα τον Πελοποννησιακό Πόλεμο του 5ου αιώνα π.Χ. και την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Γνώρισε όμως και διάφορους κατακτητές όπως Ρωμαίους, Φράγκους και Οθωμανούς.

Μυθική ονομασία :

Μια φορά ο Δίας είχε μια κρυφή ερωτική σχέση με την Πλουτώ –μας θυμίζει το όνομά της τον Πλούτωνα, το θεό του Κάτω Κόσμου– και έτσι αυτή έγινε η μητέρα του Ταντάλου. Ο Πέλοπας ήταν γιος του Ταντάλου και έγινε θύμα του πατέρα του. Ο Τάνταλος ήθελε να διαπιστώσει αν μπορεί να ξεγελάσει τους θεούς του Ολύμπου. Σοφίστηκε τρελά –σαν τρελός για δέσιμο- να κόψει σε κομμάτια το γιο του Πέλοπα –που ήταν τρυφερός καθ’ ότι σε πολύ νεαρή ηλικία- και να τον σερβίρει ως γεύμα στους θεούς, τους οποίους κάλεσε στο σπίτι του επισήμως.

Οι θεοί του Ολύμπου όμως –όταν ήρθαν- κατάλαβαν την πλοκή, εκτός από τη Δήμητρα που πρόλαβε να φάει τον αριστερό ώμο του Πέλοπα. Οι θεοί τότε τιμώρησαν παραδειγματικά τον Τάνταλο να στέκεται πάντα στον Κάτω Κόσμο, πάνω σε νερό και κάτω από άφθονη τροφή, αλλά να μην μπορεί ούτε να πιει ούτε να φάει. Αυτό μέχρι σήμερα είναι το γνωστό «μαρτύριο του Ταντάλου» και στα Αγγλικά βγήκε η λέξη to tantalize = δελεάζω, βασανίζω.

Ταυτόχρονα οι θεοί διέταξαν την Κλωθώ και τον Ήφαιστο να αποκαταστήσουν τον Πέλοπα. Ο ώμος από ελεφαντόδοντο που έφτιαξε ο Ήφαιστος πέρασε και στους απογόνους του Πέλοπα, τους Πελοπίδες, αφού όλοι τους είχαν ένα άσπρο σημάδι εκεί. Τον Πέλοπα πήρε υπό την προστασία του ο Ποσειδώνας στον Όλυμπο και τον έμαθε να οδηγεί το άρμα. Ο Δίας όμως τον έδιωξε από τον Όλυμπο –χωρίς να φταίει σε τίποτε- εξαιτίας της ασέβειας του πατέρα του!

Όταν ήρθε σε ηλικία, ο Πέλοπας θέλησε να παντρευτεί την όμορφη και μυαλωμένη Ιπποδάμεια η οποία τον αγάπησε, αλλά ο πατέρας της Οινόμαος, τον κάλεσε σε αρματοδρομία με έπαθλο την κόρη του, με σκοπό να τον σκοτώσει. Ο Πέλοπας κέρδισε με δόλο την αρματοδρομία και με τη βοήθεια του Μυρτίλου, τον οποίο, όμως, σκότωσε. Έτσι ο Πέλοπας κέρδισε και την κόρη του και το βασίλειο του Οινόμαου. Ο Μυρτίλος, όμως, πρόλαβε να καταραστεί τον Πέλοπα και τους απογόνους του.

Γιος του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας ήταν ο Ατρέας. Γιος του Ατρέα ήταν ο Αγαμέμνονας, γυναίκα του η Κλυταιμνήστρα και παιδιά τους ο Ορέστης και η Ιφιγένεια, που θυσίασε ο πατέρας της για να φυσήξουν οι άνεμοι να φύγουν τα πλοία για την Τροία. Έγινε ο αρχηγός στον Τρωικό Πόλεμο και τον συνόδευσε ο αδελφός του Μενέλαος, που για τη γυναίκα του Ελένη έγινε αυτός ο Πόλεμος. Ο Αγαμέμνονας, όμως, όταν γύρισε από αυτόν βρήκε τραγικό θάνατο. Η οικογένεια αυτή απασχόλησε κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος την αρχαία ελληνική τραγωδία και έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ταυτότητας.

Για όλα αυτά η Πελοπόννησος σήμερα είναι τόσο σημαντικό τμήμα της ελληνικής ψυχής. Έγινε το νησί του Πέλοπα: Πέλοπος + νήσος και για αυτό γράφεται με δύο νν, μια και το τελικό σίγμα του Πέλοπος αφομοιώθηκε με το ν της λέξης νήσος και έγινε έτσι η Πελοπόννησος.

Όλα αυτά και πολλά άλλα, είναι ο τόπος της υπέροχης Πελοποννήσου που συνδυάζει βουνό και θάλασσα, άγρια τοπία και πανέμορφες πόλεις, αρχαίο πολιτισμό και σύγχρονη ζωή.

Η Πελοπόννησος κατέχει όλα αυτά τα στοιχεία και κάνει περήφανους όσους μένουν και όσους κατάγονται από εκεί. Όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες και ξένοι, όταν την επισκεφτούν και γνωρίσουν και όλη τη μυθική, αρχαία και σύγχρονη Ιστορία της, την εκτιμούν όντως περισσότερο και της προσφέρουν όλοι την αγάπη τους ολόκαρδα!

Κείμενα σύνταξη :
Θ.Η Τ.Ε

Έφυγε απο τη ζωή στις 6 Ιουλίου 2020 η Μαριάνθη Γιαννακοπούλου.

Έφυγε απο τη ζωή στις 6 Ιουλίου 2020 σε ηλικία 79 ετών  η Μαριάνθη Γιαννακοπούλου. Παντρεμένη στα  Τσουκαλαίικα Μεσσηνίας όπου και διέμενε, με τον Σωτήριο Γιαννακόπουλο. Ηταν θυγατέρα του Κωνσταντίνου Αλειφέρη απο τη Κρασοπούλα Βρομόβρυσης. Η εκλιπούσα  πολυαγαπημένη μας θεία ήταν ένας πρόσχαρος άνθρωπος και πολύ αγαπητή  σε όλο τον κόσμο. Ο Θεός να την αναπαύει και να είναι ελαφρύ το χώμα των Αγίων Πάντων που  την σκεπάζει. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.