Το χωριό Πεύκο της Οιχαλίας, βρίσκεται «κρυμμένο» στα 550 μ. υψόμετρο Ν/Α του δήμου Οιχαλίας στα βρωμοβρυσαίικα όρη. Από το 1834 αποτελεί οικισμό του δήμου Οιχαλίας με την ονομασία «Μπάλα», ενώ από το 1912 αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητη κοινότητα. Το 1958 μετονομάσθηκε σε «Πεύκο».
Ίσως εξαιτίας της γεωγραφικής του θέσης, ίσως γιατί οι κάτοικοί του σταδιακά το εγκατέλειπαν, το χωριό δεν έτυχε της «ανάπτυξης» εκείνης που γνώρισε η υπόλοιπη γύρω περιοχή.
Σήμερα, επισκέπτοντας κανείς το χωριό αισθάνεται ότι εισέρχεται σε μια άλλη, ξεχασμένη εποχή ανέγγιχτη από το χρόνο. Τα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, τα παλιά λιοτρίβια, τα σοκάκια του, τα πηγάδια του και φυσικά ο νεραϊδόκηπος, ασκούν μια έντονη γοητεία στον επισκέπτη.
Όμως, δεν είναι μόνο ο χώρος και τα κτίρια που δίνουν «εισιτήριο» για ταξίδι στα περασμένα όμορφα χρόνια. Σε αυτό συμβάλει τα μέγιστα και ο Πολιτιστικός σύλλογος του χωριού. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Πολιτιστικός σύλλογος του Πεύκου, προ ημερών με μια ανοιχτή πρόσκληση, κάλεσε όλους όσους ήθελαν, όχι μόνο να παραβρεθούν αλλά και να συμμετάσχουν ενεργά στην διαδικασία της επεξεργασίας του σιταριού .
Στόχος της προσπάθειας αυτής ήταν θυμίσει στους μεγαλύτερους και να γνωρίσει στους νεότερους με ποιο τρόπο και με ποιο κόπο τα παλιά χρόνια στα χωριά μας έβγαινε το σιτάρι, το ψωμί. Πηγή: Μερόπη.
Ίσως εξαιτίας της γεωγραφικής του θέσης, ίσως γιατί οι κάτοικοί του σταδιακά το εγκατέλειπαν, το χωριό δεν έτυχε της «ανάπτυξης» εκείνης που γνώρισε η υπόλοιπη γύρω περιοχή.
Σήμερα, επισκέπτοντας κανείς το χωριό αισθάνεται ότι εισέρχεται σε μια άλλη, ξεχασμένη εποχή ανέγγιχτη από το χρόνο. Τα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, τα παλιά λιοτρίβια, τα σοκάκια του, τα πηγάδια του και φυσικά ο νεραϊδόκηπος, ασκούν μια έντονη γοητεία στον επισκέπτη.
Όμως, δεν είναι μόνο ο χώρος και τα κτίρια που δίνουν «εισιτήριο» για ταξίδι στα περασμένα όμορφα χρόνια. Σε αυτό συμβάλει τα μέγιστα και ο Πολιτιστικός σύλλογος του χωριού. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Πολιτιστικός σύλλογος του Πεύκου, προ ημερών με μια ανοιχτή πρόσκληση, κάλεσε όλους όσους ήθελαν, όχι μόνο να παραβρεθούν αλλά και να συμμετάσχουν ενεργά στην διαδικασία της επεξεργασίας του σιταριού .
Στόχος της προσπάθειας αυτής ήταν θυμίσει στους μεγαλύτερους και να γνωρίσει στους νεότερους με ποιο τρόπο και με ποιο κόπο τα παλιά χρόνια στα χωριά μας έβγαινε το σιτάρι, το ψωμί. Πηγή: Μερόπη.
Ευχαριστούμε πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφή